Τα παιδιά κοιμούνταν ήσυχα το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1953 όταν η ξαφνική καταιγίδα που ξέσπασε γύρω στις 8 το βράδυ στις Κάτω Χώρες, οδήγησε στη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην περιοχή. Τα ορμητικά νερά και οι πλημμύρες κατέστρεψαν τις περιουσίες 72 χιλιάδων ατόμων, 2.000 άνθρωποι πέθαναν και 200 χιλιάδες ζώα, χάθηκαν.
Μετά από αυτή την καταστροφή, οι Κάτω Χώρες προώθησαν τη δημιουργία αντιπλημμυρικών έργων, αναγνωρίζοντας την απειλή που ερχόταν από τη Βόρεια Θάλασσα αλλά και την κλιματική αλλαγή, η οποία οδηγεί σταδιακά στο λιώσιμο των παγετώνων και στην αύξηση της στάθμης του νερού των ποταμών, των λιμνών και της θάλασσας.
Το 1986 η τότε βασίλισσα Βεατρίκη εγκαινίασε το εντυπωσιακό αντιπλημμυρικό έργο Δέλτα, διάρκειας κατασκευής δέκα χρόνων, το οποίο προστατεύει τη δυτική περιοχή Ζίλαντ των Κάτω Χωρών από τα ορμητικά νερά της Βορείου Θάλασσας. Το εν λόγω έργο συμβάλλει επίσης στην προστασία του οικοσυστήματος, δίνοντας την ευκαιρία στους επιστήμονες να προωθήσουν την αιολική και ηλιακή ενέργεια και τη βελτίωση της ποιότητας του νερού της θάλασσας. Οι Τοπικές Αρχές είναι αυτές που επωφελούνται κυρίως από τα αντιπλημμυρικά έργα, αφού ο περιορισμός των πλημμυρών οδηγεί στη δημιουργία κατάλληλων υποδομών για αθλητικό τουρισμό, προωθώντας επίσης τον αγροτουρισμό και την διαμονή σε παραδοσιακά ξενοδοχειακά καταλύματα ή τροχόσπιτα δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα.
Οι τεχνητοί ύφαλοι έχουν συμβάλει στη δημιουργία αμμόλοφων ή μικρών παραλιών με λευκή άμμο, κάτι που προσελκύει τόσο τουρίστες όσο και διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας. Οι γεωργοί της περιοχής αξιοποιούν το νερό των ποταμών και των λιμνών για καλλιέργεια διαφόρων ειδών λαχανικών και φρούτων, όπως πατάτες, παντζάρια, ρύζι, ζάχαρη, φράουλες, άνθη, κ.ά.
Σαράντα τοις εκατό της περιοχής Ζίλαντ βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, κάτι που αναγκάζει τις τοπικές και περιφερειακές αρχές να λαμβάνουν συνεχώς μέτρα για αντιμετώπιση των πλημμυρών αλλά και να προωθούν τη γαλάζια οικονομία και να σχεδιάζουν έργα που να έχουν στόχο τη φύση, το φυσικό περιβάλλον, την προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και την παραγωγή ενέργειας αξιοποιώντας τα κύματα, τον ήλιο και τον άνεμο.
Οι Κάτω Χώρες ανακτούν 50% της ενέργειας τους από τη θάλασσα, στην οποία τοποθετούν ανεμογεννήτριες αλλά και drones για διεξαγωγή ερευνών και περιβαλλοντικών μελετών. Μέσω της αιολικής ενέργειας, οι επιστήμονες στοχεύουν στον πενταπλασιασμό της παραγωγής ενέργειας σε δέκα χρόνια, κάτι που πιθανόν να οδηγήσει στην απεξάρτηση τους από τα ορυκτά καύσιμα, και θα τους επιφέρει τεράστιο οικονομικό όφελος από την εξαγωγή ενέργειας.
Λόγω της παλίρροιας, της περιοδικής ανύψωσης και υποχώρησης της στάθμης της θάλασσας, κάθε χρόνο χάνεται 1 εκατοστό άμμου, το οποίο επιφυλάσσει αρκετούς κινδύνους για τα θαλάσσια είδη. Ειδικοί επιστήμονες συμβουλεύουν τους ψαράδες και ιδιοκτήτες ιχθυοτροφείων και οστρεοτροφείων να αυξήσουν την παραγωγή τους, κυρίως στρειδιών και οστράκων, τα οποία συμβάλλουν στη διατήρηση της άμμου της θάλασσας, δημιουργώντας αντίσταση στα υπόγεια ρεύματα.
Το νερό είναι κατά 90% άμεσα υπεύθυνο για τις φυσικές καταστροφές, όπως οι πλημμύρες και η περιβαλλοντική μόλυνση. Η έρευνα, η μελέτη αλλά και η ανάθεση έργων σε ειδικούς επέφεραν στις βυθισμένες στο νερό Κάτω Χώρες οικονομική ανάπτυξη και δημιούργησαν προοπτικές για αξιοποίηση της γαλάζιας οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών.
Οι ανθισμένες πεδιάδες, το πράσινο φυσικό περιβάλλον, ο αγροτουρισμός, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η υγιεινή διατροφή, τα πανέμορφα παραδοσιακά σπιτάκια στη θάλασσα, τα ξενοδοχεία ευεξίας, η καλλιέργεια και εκτροφή οστράκων, η εκτροφή και αναπαραγωγή ψαριών, αποτελούν πηγή πλούτου για τους κατοίκους των Κάτω Χωρών. Οι καταστροφικές πλημμύρες του 1953 πείσμωσαν τους εργατικούς κατοίκους και επιστήμονες, οι οποίοι βλέπουν τις χώρες τους να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση στη διαχείριση της απειλητικής ανόδου της στάθμης της θάλασσας.