Του Τάκη Μιχαήλ
Η Κύπρος μας, τα χωριά και οι πόλεις μας, είναι πανέμορφα. Εδώ μιλάμε για την Λεμεσό, την όμορφη Λεμεσό που τα τελευταία δέκα χρόνια την πήραν, μια πανέμορφη γυναίκα, την άφησαν αχτένιστη, ατημέλητη, άλουστη, την μακίγιαραν με νερομπογιές, της κόλλησαν στον λαιμό ένα μικρό διαμάντι, την βάφτησαν ”Το διαμάντι της Μεσογείου” και την ετοίμασαν για ”Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης”. Και, πετάχτηκε η φτωχούλα η Πάφος, έτσι, σεμνή, αυθεντική κυπριοπούλα με την αλατζιά και τις κυπριακές γεύσεις και μυρωδιές μέσα στο καλαθούρι και της πήρε το στέμμα.
Διαμαρτυρόταν ο κόσμος της Λεμεσού. Κύριε δήμαρχε, όχι μόνο το διαμάντι, δες και λίγο τους κρίκους του κολιέ, σκουριάζουν. Εκεί ο δήμαρχος, όλο το ενδιαφέρον του στο διαμάντι. Αυτοί οι άνθρωποι, οι κρίκοι του κολιέ, ήρθαν πριν χρόνια από τα γύρω χωριά, δημιούργησαν νέες συνοικίες στην περιφέρεια ή διεύρυναν τις μικρές υφιστάμενες. Άξιζαν καλύτερης τύχης και σεβασμού. Άξιζαν να έχουν στην συνοικία τους όλες τις ανέσεις, άνετους και καθαρούς δρόμους, ένα πάρκο να ξεκουράζονται, μια ανθρώπινη αντιμετώπιση. Τα παιδιά τους δεν έχουν δικούς τους χώρους να παίξουν. Ψάχνουν τις αυλές των σχολείων, πολλές φορές χωρίς να το θέλουν ή πάνω στον ενθουσιασμό τους κάνουν ζημιές, θα σπάσει ένα τζάμι, κοκ. Σαν μεγαλώσουν η παιδική αθωότητα, μεταφράζεται σε νεανική παραβατικότητα και τρόπο ζωής.
Διαμαρτύρεται ο κ. δήμαρχος Λεμεσού. ”Πληρώνουμε κάθε μέρα 5-6 χιλ. ευρώ για τις ζημιές που κάνουν οι νέοι”. Έξη χιλ. ευρώ την ημέρα, είναι 180 χιλ τον μήνα, είναι περ. 20 εκατομμύρια στα δέκα χρόνια της δημαρχίας του. Λεφτά πεταγμένα γιατί δεν είχε ο κ. δήμαρχος όραμα και ενδιαφέρον για αυτούς τους ”κρίκους”, τα παιδιά, τις οικογένειες, τις συνοικίες . Του έγινε συγκεκριμένη εισήγηση. ”Κύριε δήμαρχε, φτιάξτε μια Δημοτική Ακαδημία Ποδοσφαίρου. Έχει ανθρώπους που γι’ αυτό το σκοπό προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, να και τα ονόματα. Έχει φουκαριάρικα που θέλουν μια υγιή ενασχόληση, να παίζουν ποδόσφαιρο, και οι γονείς τους δεν κρατούν 100 ευρώ τον μήνα για τις ακαδημίες. Κύριε δήμαρχε δημιουργείται κοινωνικό πρόβλημα, τα φουκαριάρικα πληγώνονται. Ναι, υπάρχει τρόπος, να προστατευτούν οι επαγγελματίες, να προστατευτούν όμως και τα φτωχά μωρά. Σωρηδόν ερχόντουσαν οι διαμαρτυρίες και οι εισηγήσεις στον κ. δήμαρχο. Εκεί αυτός, στο διαμάντι. Κατάληξη, οι κρίκοι της αλυσίδας του κολιέ, είδαν τα στέκια τους να φθείρονται ένα, ένα, μέχρι που ακόμα και αυτά των δικών του ανθρώπων, οι λαϊκοί μορφωτικοί σύλλογοι, να καταλήξουν σε σουβλατζίδικα. Ναι, είναι όμορφο το διαμάντι. Όμως και αυτοί, οι εργάτες που έφτυσαν αίμα μέσα στο αδαμαντωρυχείο, είναι άνθρωποι, δεν μπορεί να έχουν την απαξίωση σου για να κορδώνεσαι εσύ μέσα στα πολυτελή γιότ και τις άχαρες και άοσμες μαρίνες.
Νεανική παραβατικότητα. Είναι τεράστιες οι ευθύνες του κ. δημάρχου, τεράστιες. Τι εφόδια έδωσε σαν δήμος για την υγιή ενασχόληση των νέων των συνοικιών; Αυτό που επιδιώκει τώρα είναι να τους ετοιμάσει και για το καζίνο. Να τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Ερευνητικού προγράμματος ESPAD ανάμεσα σε μαθητές ηλικίας 15-16 ετών:
«Πρωταθλητές σε αλκοόλ και τζόγο οι μαθητές μας ανάμεσα σε Ευρώπη και Αμερική».
Εμπρός κ. δήμαρχε, να κρατήσουμε ψηλά την πρωτιά! Εμπρός κι’ εσείς γονείς, δώστε του το δικαίωμα, όσα προετοίμασε για τριάντα χρόνια στην εξουσία, τα δέκα σαν δήμαρχος, να τα ολοκληρώσει στα επόμενα πέντε.
Ο Τάκης Μιχαήλ είναι συγγραφέας
