Οι Γερμανοί πολίτες περίμεναν αρκετούς μήνες μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών του νυν καγκελάριου και διαδόχου της Άνγκελα Μέρκελ Όλαφ Σολτς, των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων. Ο «άοσμος» Σολτς αφού ανέλαβε την καγκελαρία εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού σε ένα χρόνο ακολούθησε ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και οι κυβερνητικοί εταίροι πρόλαβαν να παρουσιάσουν το πολύ υποσχόμενο πλαίσιο συμφωνίας και η γερμανική ηγεσία έκανε στροφή 180˚ στην εξωτερική πολιτική, αποφασίζοντας τη διάθεση 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για ενίσχυση του αμυντικού εξοπλισμού του ομόσπονδου στρατού. Η Γερμανία, η οποία από το 1945 θεωρείται ως μια ειρηνική χώρα, τώρα επικαλείται τη Ρωσία για να δικαιολογήσει την αμυντική της θωράκιση.
Η Γερμανία, η χώρα της λιτότητας και των εξοικονομήσεων, αποφάσισε να αναβαθμίσει τον στρατιωτικό της στόλο διαθέτοντας το πενταπλάσιο ποσό από αυτό που ξόδεψε το 1955, όταν ιδρύθηκε ο ομοσπονδιακός στρατός. Την ίδια μάλιστα στιγμή που οι τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη και αρκετοί Γερμανοί ανησυχούν γιατί τώρα με δέκα ευρώ αγοράζουν μόνο δύο μπύρες αντί τρεις, η Κυβέρνηση συνασπισμού έχει εγκρίνει μόνο πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάπτυξη, όπως ανάφερε το γερμανικό περιοδικό Spiegel.
Θα αναμέναμε από μια συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων να είναι πιο ευαίσθητη σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Σολτς συγκυβερνά και με τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι κατέχουν το Υπουργείο Οικονομικών και έχουν εξαιρετικές σχέσεις με μεγαλοεπιχειρηματίες και επενδυτές.
Μια από τις πρώτες ενέργειες του Σολτς ήταν η ακύρωση του αγωγού φυσικού αερίου Νord Stream 2 σε συνεννόηση με τον αντικαγκελάριο-πράσινο Υπουργό Προστασίας του Περιβάλλοντος και Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ. Η Γερμανία όμως εξαρτάται από τη Ρωσία για προμήθεια φυσικού αερίου και πετρελαίου και μετά τη ρήξη με τη Ρωσία του Πούτιν, ψάχνει άλλους προμηθευτές, όπως το Κατάρ και η Νορβηγία.
Ο πρώην καγκελάριος μεταξύ 1998-2005, ο σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας για την προμήθεια καυσίμων, αφού αμέσως μετά τη λήξη της θητείας του ανέλαβε τη θέση υψηλόβαθμου στελέχους ρωσικού ενεργειακού κολοσσού. Ο Σρέντερ, ο οποίος αρνήθηκε τη συμμετοχή της Γερμανίας στον πόλεμο κατά του Ιράκ που ηγήθηκαν οι Η.Π.Α., τώρα αρνείται να παραιτηθεί από τη θέση που του επιφέρει αρκετά εκατομμύρια σε μισθούς, διχάζοντας το κόμμα του και πλήττοντας το όνομά του.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επωφελήσει αναμφισβήτητα τις χώρες παραγωγής οπλισμού όπως η Γερμανία, η οποία έχει προμηθεύσει με οπλισμό την Ουκρανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Χώρες μέλη του ΝΑΤΟ έχουν προχωρήσει σε στρατιωτική ενίσχυση και εξοπλισμό, επικαλούμενες την ανάγκη ενίσχυσης της στρατιωτικής τους δύναμης και στο εσωτερικό, αφού οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, Ιράκ και Μάλι έχουν απορροφήσει όλες τις αμυντικές δαπάνες των κρατικών προϋπολογισμών.
Ενδεικτική είναι η «Στρατηγική Πυξίδα» της Ε.Ε. που υιοθετήθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και αφορά την ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας μέχρι το 2030. Πρωτεργάτης αυτής της συμφωνίας ήταν η Γερμανία που κατείχε την προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2020 με στόχο την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατά τη γαλλική προεδρία στο πρώτο εξάμηνο του 2022.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία πέραν των νεκρών, απωλειών και καταστροφών, θα επιφέρει αρκετά έσοδα στην αμυντική βιομηχανία και στις χώρες-βιομηχανίες κατασκευής οπλισμού με κύριο πρωταγωνιστή την πλουσιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Γερμανία. Πως θα καταφέρει η Γερμανία να καλύψει τα 100 δισεκατομμύρια που δαπάνησε για στρατιωτικό εξοπλισμό; Με πωλήσεις σύγχρονών όπλων και τη γλώσσα της ισχύος, όπως επικαλέστηκε ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. Μπορέλ, ή με αποκοπές από κοινωνικά και περιβαλλοντικά κονδύλια;
