Τα ψηλά ποσοστά τα οποία συνεχίζει να καταγράφει το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), τόσο σε τοπικό όσο και σε ομοσπονδιακό επίπεδο έχουν προκαλέσει αναστάτωση στα παραδοσιακά κόμματα, τα οποία βλέπουν το AfD να διεκδικεί την πρωτιά σε διάφορα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια. Ήδη, τα ποσοστά του παρουσιάζονται αρκετά ενισχυμένα στη Σαξονία, Βρανδεμβούργο και Θουριγγία.
Η γερμανική εφημερίδα Die Welt παρουσίασε μια αναλυτική έρευνα για την άνοδο της ακροδεξιάς και σ’ άλλες χώρες της Ευρώπης, θέλοντας έτσι να διασκεδάσει κάπως τις ανησυχίες των αναγνωστών της, από την ανησυχητική άνοδο του AfD στα πιο πάνω κρατίδια.
Στη Γαλλία το ακροδεξιό κόμμα National Front με ηγέτη τον Jean-Marie Le Pen εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1980, φτάνοντας το 2002 να διεκδικεί την Προεδρία από τον ανθυποψήφιο του Jacques Chirac. Το 2017 η κόρη του Marine έχασε από τον σημερινό Πρόεδρο Emmanuel Macron, παρόλη την οργανωμένη εκστρατεία κατά του Ισλάμ, του Ευρώ και των Βρυξελλών. Στις τελευταίες ευρωεκλογές το κόμμα της εξασφάλισε 23,2% των ψήφων.
Η Ιταλία του Silvio Berlusconi έζησε έντονα τη λαϊκίστικη πλευρά της ακροδεξιάς από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ενώ το κόμμα του Forza Italia εξαφάνισε από τον πολιτικό χάρτη παραδοσιακά κόμματα, όπως τους χριστιανοδημοκράτες. Παρόμοιου τύπου κόμματα όπως το AfD εμφανίστηκαν και στην Ιταλία, στοχεύοντας τους πρόσφυγες/μετανάστες και το Ευρώ, όπως το λαϊκίστικο κόμμα των Πέντε Αστέρων και η δεξιά Λίγκα του Βορρά του μέχρι πρότινος Υπουργού Εσωτερικών Mateo Salvini και θιασώτη του σλόγκαν «Πρώτα η Ιταλία». Μέχρι το 2016, επί διακυβέρνησης του Πρωθυπουργού, Matteo Renzi, ο Salvini και το κόμμα των Πέντε Αστέρων προετοίμαζαν το έδαφος για να «χτυπήσουν», όπως δήλωναν, το κατεστημένο. Το 2018 εξασφάλισαν την πλειοψηφία στη βουλή σχηματίζοντας μια ακροδεξιά λαϊκίστικη Κυβέρνηση, η οποία άντεξε μόνο 14 μήνες.
Στην Ολλανδία, το ακροδεξιό κόμμα του Pim Fortuyn τα έβαλε με το Ισλάμ και τους ξένους, φτάνοντας το 2002 στο 17%, πετυχαίνοντας την είσοδό του στη βουλή. Μετά τη δολοφονία του Fortuyn ο διάδοχος του συνέχισε τη ρητορική μίσους κατά των προσφύγων/μεταναστών και στις βουλευτικές εκλογές του 2017, αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα πίσω από τους συντηρητικούς/φιλελεύθερους.
Το ίδιο τέλος είχε και ο ηγέτης του ακροδεξιού αυστριακού λαϊκίστικου κόμματος FPÖ, ο οποίος τάχθηκε ενάντια στην άφιξη προσφύγων από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το κόμμα του εξασφάλισε ποσοστό πέραν του 20% και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με τους συντηρητικούς το 1999. Διάφορα σκάνδαλα οδήγησαν το FPÖ σε πτώση, όμως επανήλθε το 2015 με τη γνωστή ατζέντα κατά των προσφύγων/μεταναστών εκτοπίζοντας το έτσι στην πρώτη θέση με 35%, αφήνοντας πίσω του τους συντηρητικούς και τους σοσιαλδημοκράτες.
Τόσο στην Ελβετία όσο και στην πιο φιλελεύθερη Δανία, η ακροδεξιά και τα συντηρητικά κόμματα βλέπουν τα ποσοστά τους να αυξάνονται, στοχεύοντας στην πολιτική ασύλου και μετανάστευσης. Στη Σουηδία, το κόμμα των δημοκρατών κερδίζει συνεχώς εκλογικό έδαφος, ξεπερνώντας το 20%. Ένας από τους κύριους στόχους τους είναι να ασκούν τρομερή πίεση στην κυβέρνηση για το δικαίωμα ασύλου.
Η ακροδεξιά έχει πλέον καταστεί πολύ δυνατή και υπολογίσιμη ακόμα και σε χώρες που οι πολίτες έχουν το θάρρος να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους. Παραδοσιακά κόμματα έχουν εξαφανιστεί, γιατί απομακρύνθηκαν από τη βάση του κόσμου και από τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην ακροδεξιά να «αλιεύσει» αρκετούς ψήφους.
Η Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, όπως θέλει να παρουσιάζεται, δεν θα πρέπει να αφεθεί στα χέρια των λαϊκιστών και ακροδεξιών που καραδοκούν, για να αρπάξουν την εξουσία και να εξαφανίσουν τις ανθρώπινες αξίες που την κρατούν ακόμα μερικώς ενωμένη.
Ο Άντρος Γ. Καραγιάννης είναι Δήμαρχος Δερύνειας
