Ασφαλώς μια όσο πιο ομαλή αποχώρηση από την 16χρονη καγκελαρία θα φανταζόταν η Άνγκελα Μέρκελ, αφού μέχρι την 26η Σεπτεμβρίου, μέρα των εθνικών εκλογών στη Γερμανία αλλά και την περίοδο που θα ακολουθήσει μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, πολλά μπορούν να συμβούν.
Ήδη οι πλημμύρες σε αρκετά κρατίδια της Γερμανίας και η ανησυχία για άφιξη προσφύγων από το Αφγανιστάν δεν επιτρέπουν στη Μέρκελ να εφησυχάσει. Η γερμανίδα Καγκελάριος δεν έχει την πολυτέλεια να τοποθετηθεί υπέρ των προσφύγων/μεταναστών, όπως έκανε παλαιότερα, αφού αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, θα προκαλούσε πλήγμα στον υποψήφιο του κόμματος της Άρμιν Λάσετ.
Οι πλημμύρες, όμως, που γίνονται όλο και πιο έντονες στη Γερμανία τα τελευταία 30 χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής, αποτελούν το δυνατό χαρτί των Πρασίνων (Die Gruenen) και της υποψήφιας τους Αναλένα Μπέρμποκ. Οι Πράσινοι κατηγορούν τη γερμανική συντηρητική Κυβέρνηση για απραξία στο κλίμα καλώντας μάλιστα τους υποψήφιους καγκελάριους των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) Α. Λάσετ και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Όλαφ Σολτς να επενδύσουν στην προστασία του περιβάλλοντος, την ίδια στιγμή που ο παρολίγον υποψήφιος καγκελάριος της συντηρητικής παράταξης, Μάρκους Ζέντερ και Βαυαρός Πρωθυπουργός του CSU υπόσχεται μηδενικό ενεργειακό αποτύπωμα μέχρι το 2040.
Αυτές οι εκλογές στη Γερμανία θα είναι σίγουρα διαφορετικές από τις προηγούμενες, λόγω των τεταμένων διεθνών εξελίξεων, της πανδημίας, της περιβαλλοντικής καταστροφής και του προσφυγικού ζητήματος. Η γερμανική καγκελαρία αποτελεί αυτή τη στιγμή μια καυτή πατάτα για τους τρεις υποψήφιους και τα κόμματα που τους στηρίζουν. Η Μέρκελ φεύγει χωρίς να καταφέρει να ασκήσει περισσότερη επιρροή σε παγκόσμιο επίπεδο για σοβαρά θέματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, νιώθοντας τις αδυναμίες της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. αλλά και την επιρροή αυταρχικών ηγετών σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Μετά από 16 χρόνια κυριαρχίας, όπως και ο πνευματικός της πατέρας Χέλμουτ Κολ, η Μέρκελ φεύγει, παρόλο που το κόμμα της, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες του υποψηφίου του θα προτιμούσε να παραμείνει, τουλάχιστον ακόμα για μια θητεία μέχρι να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός σε αυταρχικά κράτη και στις δοκιμαζόμενες από τους πολέμους, τις συγκρούσεις και τις περιβαλλοντικές καταστροφές περιοχές.
Οι Πράσινοι σήμερα στη Γερμανία, θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις θέσεις τους στο περιβάλλον, οι οποίες διαφέρουν από αυτές που εκπροσωπούσαν τις δεκαετίες 1980 και 1990, όπου πρωταγωνιστούσαν στις διαδηλώσεις κατά της εγκατάστασης και μεταφοράς πυρηνικών πυραύλων. Μελανό σημείο στην πορεία των Πρασίνων αποτελεί η στάση τους το 1999, όταν πρωτοστάτησαν στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας υπό την καθοδήγηση του τότε αντικαγκελαρίου και υπουργού Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Σρέντερ, Γιόσκα Φίσερ. Σύμφωνα με πληροφορίες της γερμανικής εφημερίδας Die Welt, παραδόξως ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ, φαίνεται να στηρίζει σήμερα τον υποψήφιο των συντηρητικών, λόγω οικονομικών συμφερόντων, στο μεγαλύτερο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας Ρηνανία – Βεστφαλία, όπου ο Α. Λάσετ είναι Πρωθυπουργός.
Εξάλλου το κόμμα των Πρασίνων, σύμφωνα με στοιχεία της Εφημερίδας των Συντακτών είναι διχασμένο μεταξύ των ρεαλιστών και των ριζοσπαστών, με την υποψήφια Α. Μπέρμποκ να ανήκει στους πρώτους, προκρίνοντας ανοίγματα και συνεργασίες, χωρίς να αποκλείει τη συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ ή με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Αυτές οι εκλογές στη Γερμανία είναι ανεπιφύλακτα οι σημαντικότερες και δυσκολότερες, αφού δύσκολα θα μπορούσε ο/η νέος/α Καγκελάριος να ξεπεράσει εύκολα το έργο της Μέρκελ, της «Μητέρας» όλων των Γερμανών. Το σίγουρο είναι ότι οι Πράσινοι, λόγω της δράσης τους για την κλιματική αλλαγή, κερδίζουν ψηφοφόρους και θα βρίσκονται στη νέα Κυβέρνηση συνασπισμού, είτε με τους Χριστιανοδημοκράτες, είτε με τους Σοσιαλδημοκράτες. Προς το παρόν, φαίνεται ότι δεν είναι ακόμα έτοιμοι να αναλάβουν την Καγκελαρία και γι’ αυτό τον λόγο θα βολευτούν ως εταίροι στη νέα κυβέρνηση και θα προετοιμάζουν το έδαφος για πιθανή διεκδίκηση της Καγκελαρίας σε τέσσερα χρόνια, αν μέχρι τότε οι κλιματικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν.
