Η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη έχει ως αποτέλεσμα το λιώσιμο των παγετώνων, τη ραγδαία κλιματική αλλαγή, τα ακραία καιρικά φαινόμενα και την αλόγιστη άσκηση βίας ενάντια στη φύση από τον ανθρώπινο παράγοντα, για να φτάσει σε πηγές νερού.
Οι φυσικές πηγές νερού, όπως είναι οι ποταμοί, οι λίμνες αλλά και τα υπόγεια ύδατα, κινδυνεύουν άμεσα από την ανεξέλεγκτη ρίψη πλαστικών απορριμμάτων αλλά και από τη δημιουργία μικροπλαστικών, τα οποία παραμένουν στον βυθό, είτε για να καταναλωθούν από ζωντανούς οργανισμούς, είτε για να ξεπλυθούν από το νερό της βροχής και να καταλήξουν στη διατροφική αλυσίδα του ανθρώπου.
Ο κίνδυνος από τα πλαστικά απόβλητα είναι μεγάλος, καθώς αυτά μεταφέρονται μέσω του ανέμου και των απορριμμάτων των πλοίων στους ποταμούς και στους ωκεανούς, με αποτέλεσμα πανέμορφες παραλίες να μετατρέπονται σε βρωμερές χωματερές. Το πλαστικό, ως ανθεκτικό υλικό δεν διαλύεται εύκολα μέσα στο νερό και έτσι τα θαλάσσια απορρίμματα καταλήγουν στο στομάχι χελώνων, καρχαριών, φαλαινών και θαλάσσιων πουλιών. Με βάση στοιχεία της γερμανικής εφημερίδας Zeit δύο δισεκατομμύρια είδη μικροπλαστικών κολυμπούν ανεξέλεγκτα στον Ειρηνικό Ωκεανό, τα οποία κάποια στιγμή θα καταλήξουν στο πιάτο μας, μέσω των θαλασσινών ειδών που καταναλώνουμε.
Ένας άλλος σοβαρός κίνδυνος για τις θάλασσές μας είναι η εξόρυξη φυσικού αερίου και πετρελαίου που οδηγεί στη μόλυνση του νερού με πετρελαιοκηλίδες από τη διαρροή πετρελαίου στη θάλασσα. Το πετρέλαιο αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των κοραλλιών και άλλων θαλάσσιων οργανισμών, αφού δύσκολα μπορεί να καθαριστεί ή να απομακρυνθεί από τα πουλιά και τα βράχια. Εξάλλου η εξόρυξη στα βάθη των ωκεανών οδηγεί στην ανακάλυψη πλούσιων μετάλλων, όπως κοβαλτίου και ψευδάργυρου, τα οποία χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία, επιφέροντας αρκετά έσοδα στις εταιρείες εξόρυξης.
Σε ένα άλλο επίπεδο η έλλειψη ψαριών αλλά και η υπεραλίευση καθιστούν τις θάλασσές μας φτωχότερες σε φυσικό πλούτο, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τις καταστροφικές ανθρώπινες δραστηριότητες. Η αύξηση της θερμοκρασίας και η κλιματική αλλαγή επιφέρουν αύξηση της θερμοκρασίας του νερού, με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται ενδημικά είδη και να εμφανίζονται ξενικά, τα οποία είτε είναι επικίνδυνα για τον υπόλοιπο θαλάσσιο πλούτο, είτε είναι δηλητηριώδη για τον άνθρωπο. Το γεγονός αυτό καθιστά σήμερα ένα στα δέκα ψάρια των Ωκεανών μη βρώσιμο ή ακατάλληλο για κατανάλωση.
Το νερό καλύπτει σήμερα 70% της επιφάνειας της γης. Η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας του νερού των Ωκεανών και οι περίοδοι ατέλειωτου καύσωνα θα αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο. Οι θάλασσες μολύνονται από τα πλαστικά απορρίμματα αλλά και από την εξόρυξη φυσικού πλούτου, με τον κίνδυνο να είναι πια ορατός για τον άνθρωπο. Η φύση κινδυνεύει συγχρόνως από διάφορους άλλους παράγοντες, όπως η αύξηση του πληθυσμού και η συνεχής μετακίνηση ανθρώπων, παράγοντες που αυξάνουν την ανάγκη πρόσβασης σε καθαρό και πόσιμο νερό.
Χωρίς νερό το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να επιβιώσει. Για αυτό ακριβώς ο άνθρωπος εξαναγκάζεται να ασκήσει υπερβολική βία ενάντια στη φύση, η οποία κάποια στιγμή θα εκδικηθεί αυτούς που την καταστρέφουν και δεν τη σέβονται. Στη νοτιοανατολική Βραζιλία ήδη παρατηρείται μεγάλη ξηρασία και αυτό οφείλεται πιθανότατα στη συνεχή αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου, όπως γράφει στο βιβλίο του «Από τον μεγάλο πόλεμο στη διαρκή κρίση» ο Μαρκ Σενέ, με όλα τα συνεπακόλουθα για τον άνθρωπο και τις συνθήκες διαβίωσής του.
Η μόλυνση των υδάτινων πόρων, η λειψυδρία, η ξηρασία, οι δυνατές και σύντομες βροχοπτώσεις, θα αποτελούν πλέον σύνηθες φαινόμενο.
Το νερό αποτελεί ουσιώδες στοιχείο για τη ζωή του ανθρώπου και των υπόλοιπων οργανισμών. Αν δεν προστατεύσουμε το φυσικό περιβάλλον και τις φυσικές του πηγές, όχι μόνο θα διψάσουμε αλλά θα καταστούμε σταδιακά αλλά με βεβαιότητα είδος προς εξαφάνιση και θα αναγκαστούμε να ψάξουμε έναν άλλο, πιο πλούσιο σε νερό πλανήτη. Αν υπάρχει!
Ο Άντρος Γ. Καραγιάννης είναι Δήμαρχος Δερύνειας
