Η πρόσφατη αποστολή της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων (FEMM) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο, που πραγματοποιήθηκε ύστερα από δική μου πρωτοβουλία, είχε έναν και μόνο στόχο, να φωτίσει ένα σκοτεινό κεφάλαιο της κυπριακής ιστορίας, το οποίο για δεκαετίες σιωπούσε, παγιδευμένο στη ντροπή, τον φόβο και τον κοινωνικό στιγματισμό.
Το δράμα των γυναικών της Κύπρου, που βιάστηκαν και βασανίστηκαν από τον τουρκικό στρατό κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974, δεν είναι απλώς μια τραγική πτυχή του παρελθόντος. Είναι ένα ζωντανό τραύμα που ζητά δικαίωση. Έστω και μετά από μισό αιώνα.
Στη διάρκεια κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίασης, ακούσαμε συγκλονιστικές εξομολογήσεις γυναικών, κοριτσιών τότε, πολλές από αυτές ανήλικες, που έζησαν τη φρίκη στα χέρια των τούρκων εισβολέων.
Περιγραφές που τσακίζουν κόκαλα, σιωπές που λένε περισσότερα από τις λέξεις. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές, κατά τη διάρκεια των καταθέσεων των μαρτυριών από αυτές τις ηρωικές γυναίκες, που η διαδικασία διακοπτόταν. Δεν ήμασταν σε θέση να συνεχίσουμε από όλα αυτά που ακούγαμε, οι μεταφραστές με βουρκωμένα τα μάτια αδυνατούσαν να μεταφράσουν στα Γαλλικά και Ιταλικά, οι γραμματείς δεν είχαν τη δύναμη να πάρουν σημειώσεις.
Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποίησε τις γυναίκες αυτές ως πολεμικό όπλο. Εξευτέλισε τη γυναικεία ύπαρξη. Ταπείνωσε και κακοποίησε όχι μόνο το σώμα, αλλά και τη ψυχή τους.
Βίασε, βασάνισε, ισοπέδωσε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Διέπραξε εγκλήματα πολέμου τα οποία η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοήσει.
Σύμφωνα με μαρτυρίες και υπολογισμούς, έως και 1.500 γυναίκες έπεσαν θύματα σεξουαλικής βίας κατά την εισβολή. Από αυτές, μόλις 80 λαμβάνουν σήμερα βοήθημα από το κράτος. Μόλις μερικές δεκάδες από τις εκατοντάδες των γυναικών βρήκαν το θάρρος, τη δύναμη και το κουράγιο να εξομολογηθούν το δράμα που βιώνουν.
Ως FEMM, δώσαμε την ελάχιστη υπόσχεση να μεταφέρουμε αυτές τις φωνές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα συντάξουμε Έκθεση με τα ευρήματα και τις μαρτυρίες και θα ξεκινήσουμε μια σειρά πρωτοβουλιών ώστε να καταλήξουμε σε ένα ψήφισμα το οποίο θα είναι οδηγός και για άλλες περιπτώσεις κακοποιημένων γυναικών ανά τον κόσμο, οι οποίες πέφτουν θύματα θηριωδιών σε εμπόλεμες ζώνες.
Θα ήθελα, επίσης, να χαιρετίσω τη δέσμευση της Προέδρου της Βουλής, φίλης Αννίτας Δημητρίου, η οποία ανέλαβε πρωτοβουλία για την ανέγερση μνημείου προς τιμή των γυναικών αυτών. Δεν πρόκειται για μια πράξη συμβολισμού, είναι μια πράξη δικαιοσύνης.
Το χρέος απέναντι στην Ιστορία και στη μνήμη είναι βαρύ. Και είναι δική μας ευθύνη να το φέρουμε εις πέρας.
Η σιωπή έγινε κραυγή. Οι γυναίκες της Κύπρου απαιτούν και δικαιούνται την αλήθεια, την αναγνώριση και τη δικαίωση.
Λουκάς Φουρλάς
Ευρωβουλευτή ΔΗΣΥ & ΕΛΚ
