Τοπικές Αρχές, Αστυνομία και Πυροσβεστική Υπηρεσία βρίσκονται τέτοιες μέρες επί ποδός προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από τις λαμπρατζιές. Το συγκεκριμένο έθιμο έχει δυστυχώς λάβει εδώ και πολλά χρόνια επικίνδυνες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Παρά τις πολλές και επίπονες προσπάθειες που γίνονται συνεχώς από πλευράς Πολιτείας και Αρχών για ενημέρωση και συμμόρφωση του κοινού με τα νέα δεδομένα, με λύπη παρατηρούμε ότι κάθε χρόνο γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Συνεργεία του Δήμου μας, στο πλαίσιο των περιπολιών που διενεργούν για το θέμα, προσπαθούν να συζητούν με νεαρούς που ετοιμάζουν τις λαμπρατζιές κατά τόπους. Τους συμβουλεύουν, εξηγούν τα δεδομένα και την επικινδυνότητα του φαινομένου, ωστόσο στις πλείστες των περιπτώσεων δεν καθίσταται δυνατό να μεταπειστούν ή να συμμορφωθούν με τη νομοθεσία. Το συμπέρασμα είναι ότι η επικίνδυνη επικρατούσα νοοτροπία δεν φαίνεται να μεταβάλλεται, με αποτέλεσμα συμπολίτες μας αλλά και περιουσίες να διατρέχουν άμεσο κίνδυνο.
Δυστυχώς, ως Τοπική Αρχή καταβάλλουμε καθημερινά (όχι μόνο τις ημέρες του Πάσχα, αλλά και αρκετές εβδομάδες έως και ενάμιση μήνα πριν) προσπάθειες εντοπισμού και απομάκρυνσης μεγάλων ποσοτήτων ξύλων και άλλων υλικών που βρίσκονται κρυμμένα σε δημόσιους χώρους, προαύλια σχολείων και εκκλησιών, ανοικτούς χώρους, πάρκα και χώρους πρασίνου. Μέχρι και στην κοίτη του Πεδιαίου ποταμού είχε εντοπιστεί κρυμμένο υλικό που θα κατέληγε στις λαμπρατζιές. Υπενθυμίζω δε, ότι πολλές φορές σχολεία, αλλά και ιδιωτικές περιουσίες, λεηλατήθηκαν προκειμένου να εξασφαλιστεί η «πρώτη ύλη». Είναι και αυτά ενδείξεις της απουσίας περιβαλλοντικής συνείδησης, της ανευθυνότητας, της επιπολαιότητας και της έλλειψης σεβασμού με την οποία προσεγγίζεται το ζήτημα.
Και κάτι ακόμα: πολύ συχνά αυτά τα «έθιμα» καταλήγουν σε σοβαρούς τραυματισμούς ή τραγωδίες και σημαδεύουν τις ζωές δεκάδων συνανθρώπων μας. Πώς μπορούμε να δικαιολογούμε ένα «έθιμο» που αφήνει παιδιά ακρωτηριασμένα; Αξίζουν αυτό το τίμημα, τα λίγα λεπτά που θα διασκεδάσουμε με το άναμμα της λαμπρατζιάς; Δεν μπορούμε να αφήσουμε τις άγιες ημέρες του Πάσχα να αμαυρώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ανησυχώντας παράλληλα για τα παιδιά ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα που μπορεί απλά να βρεθούν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.
Η ανεξέλεγκτη κατάσταση, η ασυδοσία, η απερισκεψία και η παντελής έλλειψη σεβασμού μάς οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι οι λαμπρατζιές πρέπει να καταστούν παράνομες. Εξάλλου, ο περί Δήμων Νόμος απαγορεύει την καύση υλικών σε κατοικημένες περιοχές, με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας και της σωματικής ακεραιότητας όλων των πολιτών.
Ας αναλογιστούμε όλοι και ας προσπαθήσει ο καθένας να ευαισθητοποιήσει τον κύκλο του: αξίζει όντως να προστατεύσουμε και να συνεχίσουμε ένα «έθιμο» αμφιλεγόμενης ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας, που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά μας, που προκαλεί οχληρία και ρύπανση; Τι ζημιά προκαλείται στο περιβάλλον; Τι κίνδυνο διατρέχει ο περίγυρός μας; Πόσα προβλήματα προκαλούμε στους περιοίκους; Πόση επιβάρυνση προκαλείται στην Αστυνομία, την Πυροσβεστική Υπηρεσία, τον Δήμο και κατ’ επέκταση στην τοπική κοινωνία και στο κράτος;
Απευθύναμε και παλαιότερα έκκληση προς το κράτος να δώσει μια ολοκληρωμένη λύση μέσω θέσπισης νόμου. Καθώς η συζήτηση στη Βουλή παραμένει μετέωρη και το σχετικό νομοσχέδιο δεν έχει εγκριθεί, δηλώνουμε την ετοιμότητά μας για διαβούλευση με τους αρμοδίους ώστε να καταθέσουμε τους προβληματισμούς, τις απόψεις και κυρίως τις εμπειρίες μας, συμβάλλοντας στην πληρέστερη αντιμετώπιση του φαινομένου.
