Η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, Μαρίνα Νικολάου, σε συνέντευξη στην Αυτοδιοίκηση συμφωνεί ότι τα κόμματα ευθύνονται για την απαξίωση της πολιτικής, αλλά συνάμα, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει να μπαίνουν όλα στο ίδιο καλάθι, διαχωρίζοντας το ΑΚΕΛ ως το κόμμα που αγωνίζεται στην Κύπρο και στην ΕΕ προς όφελος του πολίτη. Ο αγώνας μας στην Κύπρο και στην Ευρώπη, αναφέρει, είναι για αξιοπρεπή εργασία, ισότητα, δημόσια παιδεία και υγεία.
- Με ποιες προσδοκίες διεκδικείτε την ψήφο των πολιτών όταν σε μεγάλο βαθμό οι νέοι έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική;
Όλα όσα θέλουμε να αλλάξουν στην Ευρώπη και στην Κύπρο και αφορούν όλους μας δεν αρκεί να τα υποδεικνύουμε, δεν αρκεί να τα στηλιτεύουμε. Αυτή είναι η βασικότερη μου εφόρμηση. Θεωρώ ότι οι εμπειρίες που κουβαλώ, το νεαρό της ηλικίας μου, η ζύμωση μου στο κίνημα της Αριστεράς και η καθημερινή μου επαφή με την ομάδα της Αριστεράς στο ΕΚ, δίνουν τα εχέγγυα για να μπορέσω να εκπροσωπήσω την Αριστερά και τη Κύπρο στην Ευρώπη και να απευθυνθώ έντιμα και ειλικρινά, ιδιαίτερα στη δική μου γενιά για να τους μεταφέρω αυτό ακριβώς το μήνυμα. Ότι δηλαδή τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν το αλλάξουμε εμείς. Είναι καιρός να πάρουμε θέση για τα θέματα που μας αφορούν.
- Πιστεύετε ότι τα κόμματα φέρουν ευθύνες για την απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες;
Νομίζω ότι όχι μόνο στην Κύπρο η απαξίωση και η αποπολιτικοποίηση είναι οι μεγάλες μας πληγές. Έχουμε όμως, χρέος να το ανατρέψουμε, ειδικά εμείς η νέα γενιά.
Η γενίκευση έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό τους πολίτες στο να απαξιώσουν τα κόμματα και την πολιτική. Δεν συμφωνώ με αυτό που λέγεται «τα κόμματα». Ξέρετε το ΑΚΕΛ είναι κόμμα αρχών, με συγκεκριμένη ιδεολογία, ταγμένο να υπηρετεί την εργατική τάξη, ερμηνεύοντας πάντοτε μέσα από τον ταξικό φακό τις εξελίξεις στην κοινωνία. Αυτό που εντέχνως καλλιεργήθηκε, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και διεθνώς, ότι δηλαδή όλοι είναι το ίδιο και μην ασχολείσαι, δεν αλλάζει τίποτα, αυτό εξυπηρετεί την καθεστηκυία, την ισχυρή τάξη. Οι λίγοι που θα συμμετέχουν πιο εύκολα χειραγωγούνται. Επομένως, ναι υπάρχουν ευθύνες για την απαξίωση της πολιτικής, αλλά δεν είναι οριζόντιες. Πιστεύω ότι υπάρχουν κόμματα – αυτά τις δεξιάς – που ασχέτως από τις διακηρύξεις, στην πραγματικότητα επιδιώκουν την απαξίωση γιατί έτσι θα μπορούν να εξουσιάζουν ευκολότερα.
- Παρά το ότι η Κύπρος έχει επωφεληθεί από την συμμετοχή της στην ΕΕ σε διάφορους τομείς, εντούτοις η πραγματικότητα είναι ότι ανεργία, κοινωνική ανισότητα και φτώχεια, ταλαιπωρούν τους Ευρωπαίους. Πιστεύετε ότι η ΕΕ μπορεί να δώσει δημοκρατικές πολιτικές που θα βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών;
Η σημερινή Ευρώπη με τους κυρίαρχους κύκλους απέδειξε πως δεν μπορεί να απευθυνθεί στα προβλήματα της πλειοψηφίας των πολιτών της. Των εκατομμυρίων ανέργων, αστέγων, των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Εμείς παλεύουμε για μια άλλη Ευρώπη. Η ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο είναι η ομάδα εκείνη που έχει ξεκάθαρες θέσεις για την επένδυση στην πραγματική οικονομία, στην έρευνα, στην καινοτομία και στη δημιουργία νέων αξιοπρεπών θέσεων εργασίας.
Ο αγώνας μας και στην Ευρώπη είναι για αξιοπρεπή εργασία, ισότητα, δημόσια παιδεία και υγεία. Αγώνας κατά των ιδιωτικοποιήσεων, της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ. Είναι δηλαδή, καθημερινή πάλη για μια πιο ανθρώπινη Ευρώπη.
- Η ανεργία στον τόπο μας έχει μεν υποχωρήσει, ωστόσο και οι μισθοί, κυρίως των νέων, και δεν είναι λίγοι αυτοί που παραμένουν στο εξωτερικό. Ποιες πολιτικές πρέπει να υιοθετηθούν για δημιουργία ποιοτικής απασχόλησης και εργασιακής ασφάλειας;
Οι Financial Times σε δημοσίευμα τους το 2018 παραδέχονται πως παρόλο που οι αριθμοί αναφορικά με την ανεργία επίσημα μειώνονται, η φτώχια ανάμεσα στους εργαζόμενους αυξάνεται.
Αυτό συμβαίνει γιατί αντί να έχουμε ουσιαστική εισδοχή στον κόσμο της εργασίας με μόνιμα συμβόλαια και θέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, παρατηρούμε άτυπα συμβόλαια ή εποχιακά τα οποία απορρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις. Αποτέλεσμα αυτών των νεοφιλελεύθερων μοντέλων εργοδότησης είναι να πιέζονται οι μισθοί και τα δικαιώματα των νέων προς τα κάτω, ενώ δημιουργούνται οικονομικά και εργασιακά αδιέξοδα για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού όπως είναι οι νέοι. Ο ίδιος ο Γιούνκερ στην ομιλία του για την κατάσταση στην Ένωση δήλωσε πως η ΕΕ δεν θα γίνει η Άγρια Δύση του κοινωνικού ντάμπιγκ. Ότι δηλαδή χάνει τον κοινωνικό της χαρακτήρα και οι σημερινές γενιές των νέων ζουν σε χειρότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση από τους γονείς τους.
Διεκδικούμε θεμελιακές αλλαγές γιατί θέλουμε οι οικονομίες στην Ευρώπη να δουλεύουν για τους πολλούς. Για αυτούς που παράγουν τον πλούτο. Διεκδικούμε ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που να σέβεται το ιδιαίτερο χαρακτήρα της οικονομίας κάθε κράτους και να δημιουργεί μόνιμες, πλήρεις και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας.
- Η ακροδεξιά ανεβαίνει επικίνδυνα στην Ευρώπη, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Ο φασισμός είναι γέννημα του συστήματος. Η έξαρση του οφείλεται στις πολιτικές της δεξιάς. Υπάρχουν ασφαλώς συνθήκες που την ευνοούν, όπως η οικονομική κρίση και τα διευρυμένα κοινωνικά προβλήματα. Η άνοδος του είναι επικίνδυνη, τόσο για τον κοινωνικό ιστό, όσο και για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη. Στην Αυστρία για παράδειγμα, μαζί νεοφιλελεύθεροι, φασίστες και ακροδεξιοί, προχώρησαν στη νομοθέτηση της εργασιακής ημέρας των 12 ωρών! Επιφέροντας συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στους εργαζόμενους.
Η έξαρση του νεοφασισμού λύνεται μόνο με τον αγώνα της Αριστεράς που μπορεί να κινητοποιήσει όλους τους δημοκράτες ανθρώπους σε ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι του.
- Το μεταναστευτικό φοβίζει την Ευρώπη. Προφανώς οι πολιτικές της ΕΕ αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Εσείς τι προτείνετε;
Οι πρόσφυγες δεν είναι παρά ένα από τα αποτελέσματα των πολέμων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που συντελέστηκαν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική τα προηγούμενα χρόνια και στα οποία η ΕΕ και κράτη-μέλη της συμμετείχαν ή και πρωταγωνίστησαν.
Συνεπώς κάθε συζήτηση για το προσφυγικό θα πρέπει να αρχίζει με τις ευθύνες της ΕΕ σε αυτή την κατάσταση και να θέτει το αίτημα –που θέτει και η Ομάδα της Αριστεράς-για απεμπλοκή της Ευρώπης και των χωρών της από ξένες επεμβάσεις, πολεμικές επιδρομές, εκτεταμένο εμπόριο όπλων και αποσταθεροποιήσεις κρατών.
Η Ε.Ε. σήμερα ακολουθεί την πολιτική της καταστολής και αναχαίτισης των προσφυγικών ροών με μια σειρά από κυβερνήσεις να υψώνουν τείχη και ηλεκτροφόρους φράκτες. Αντίθετα, εμείς ανάμεσα σε άλλα, προτείνουμε την κατάργηση του Συστήματος του Δουβλίνου το οποίο εγκλωβίζει τους αιτητές ασύλου-πρόσφυγες στο κράτος-μέλος πρώτης άφιξης, την εφαρμογή ενός συστήματος μετεγκατάστασης των προσφύγων σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη της ΕΕ, στα οποία να γίνεται κατανομή των προσφύγων με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση του κάθε κράτους, τον τερματισμό της Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας η οποία αποτελεί ουσιαστικά μια ανήθικη συνδιαλλαγή της ΕΕ με την κυβέρνηση Ερντογάν για να κρατήσει –επί πληρωμή- τους πρόσφυγες εκτός Ευρώπης και τη δημιουργία ασφαλείς και νόμιμες οδούς για τους πρόσφυγες, όπως ανθρωπιστικοί δίαυλοι, θεωρήσεις για ανθρωπιστικούς λόγους.
ΑΝΤΩΝΙΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
