Η κυπριακή οικονομία καταγράφει το τελευταίο διάστημα θετικές αξιολογήσεις από διεθνείς οργανισμούς και οίκους για τις επιδόσεις της. Η καθημερινότητα όμως για την πλειοψηφία της κοινωνίας δείχνει να είναι σκληρή και αμείλικτη.
Αυτό επιβεβαιώνουν έρευνες αγοράς που πραγματοποιούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, καταδεικνύοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας σχετικά με βασικά ζητήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης (ενοίκια, καύσιμα, επιτόκια, στέγαση, χαμηλοί μισθοί κτλ).
Οι δείκτες δείχνουν ανάπτυξη. Ποιοι όμως επωφελούνται από αυτή την ανάπτυξη, όταν το 20% των εργαζομένων είναι χαμηλόμισθοι και το 40% ζει με λιγότερα από 1.500 ευρώ σε συνθήκες ακρίβειας και ενεργειακής φτώχειας;
Επιμένουμε ότι η ευημερία ενός λαού δεν μπορεί να με μετριέται μόνο με δείκτες και στατιστικές. Ασφαλώς και χρειάζονται θετικοί δείκτες, όμως πρέπει να δούμε το ζήτημα βαθύτερα. Ή τουλάχιστον να προσδιορίσουμε πώς εννοούμε την ευημερία. Διότι για εμάς ευημερία σημαίνει αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, ποιοτική εργασία, προστασία των δικαιωμάτων και δίκτυ προστασίας για όλους. Αυτά που σήμερα απουσιάζουν από την καθημερινότητα μεγάλης μερίδας εργαζομένων, που βλέπουν τους κόπους τους να μη μεταφράζονται σε αντίστοιχα εισοδήματα ή συνθήκες ζωής.
Ακριβώς γι’ αυτό το ΑΚΕΛ εγκαινιάζει μια εκστρατεία με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας διεκδικώντας μεταξύ άλλων:
- πραγματικές βελτιώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, με ρυθμισμένους και αξιοπρεπείς όρους εργασίας.
- παρέμβαση του κράτους με μέτρα και πολιτικές που να προστατεύουν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους και να θωρακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
- εφαρμογή των βασικών εργασιακών δικαιωμάτων: 13ος μισθός, ταμείο προνοίας, ATA, υπερωριακή αποζημίωση, αποζημίωση στις αργίες.
- ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού και ετήσια αναπροσαρμογή του με βάση την ΑΤΑ και ωριαία απόδοσή του.
- επέκταση της ΑΤΑ, ώστε να καλύπτει όλους τους μισθωτούς και να αποδίδεται με βάση τη φιλοσοφία της που είναι η αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών.
- προώθηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Σήμερα μόνο 1 στους 4 από τους 411 χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα καλύπτεται από ΣΣΕ. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση με βάση την σχετική ευρωπαϊκή οδηγία να καταρτίσει σχέδιο δράσης για την επέκταση των ΣΣΕ αλλά μέχρι σήμερα δεν το έπραξε. Το ΑΚΕΛ προτείνει να αποτελεί προαπαιτούμενο κριτήριο για κάθε φορέα -ιδιωτικό ή μη- που επιχορηγείται με δημόσιο χρήμα να εφαρμόζει ΣΣΕ. Οι ΣΣΕ είναι η πιο ισχυρή ασπίδα για τους εργαζόμενους και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη από τις αυξήσεις και τα ωφελήματα που επιτυγχάνονται κατά την ανανέωση των συμβάσεων.
Οι προτάσεις του ΑΚΕΛ για τα εργασιακά είναι ξεκάθαρες και συγκεκριμένες. Έχουν ταξικό προσανατολισμό και κοινωνικό πρόσημο. Γιατί η κοινωνική δικαιοσύνη δεν πρέπει να είναι απλώς ένα σύνθημα, αλλά ένα στόχος που πρέπει να κατακτήσουμε συλλογικά. Γιατί πιστεύουμε ότι για να έχει νόημα η ανάπτυξη πρέπει να φτάνει σε αυτούς που κινούν την οικονομία: στους εργαζόμενους. Χωρίς αυτούς, ούτε οικονομία υπάρχει, ούτε μέλλον.
*Βουλευτή ΑΚΕΛ Λάρνακας
