Αυτές τις μέρες έχω δίπλα μου και διαβάζω ένα μνημειώδες έργο “Κυπρίων ιατρών έργα” του γιατρού Λάκη Αναστασιάδη. Ο Δρ Αναστασιάδης είναι πολύ γνωστός καρδιολόγος στη Λευκωσία ο οποίος εργάστηκε για πολλά χρόνια μέχρι να τελειώσει αυτό το τόσο σημαντικό έργο, που πέρα από πληροφορίες για την ιατρική στην Κύπρο από το 1950 ως το 2015, παραθέτει και ιστορικά γεγονότα με γλαφυρό τρόπο που το κάνει ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.
Μέσα στο βιβλίο του στη σελ.55 στο κεφάλαιο “Οι γιατροί της υπαίθρου” αναφέρει τους γιατρούς του Λευκονοίκου:
Γεώργιος Ατρείδης
Παναγιώτης Κούμας
Μιλτιάδης Τομπάζης
Χρίστος Μιχαλόπουλος
Βάσος Οικονομίδης
Μηνάς Χ. Χατζημηνάς
Όμως, πιο παλιά υπήρχε ο γιατρός Μιχάλη(Μισιελής) Παπαπέτρου, πατέρας του Ματθαίου Παπαπέτρου, του γυναικολόγου, και παππούς των Μιχάλη(Μίχου) και του Δημήτρη Παπαπέτρου(γυναικολόγου).
Οφείλω να σημειώσω ότι στο Λευκόνοικο εξέταζε κάθε Κυριακή και ο Λευκονοικιάτης παιδίατρος μ. Σίμος Τίκης στο σπίτι της αδελφής του, της αγαπημένης μας κ. Αντριανής Χριστοφόρου, μητέρας του Χριστάκη, του Κυριάκου και της Σοφούλας. Ο μ. Τίκης ήταν παιδίατρος στο Βαρώσι. Μάλιστα, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο γιατρός ο Τίκης ήταν από τους πρώτους στην Κύπρο που έκαναν ειδικότητα στην Παιδιατρική.
Επίσης, θυμάμαι και τον οδοντίατρο μ. Ανδρέα Λάμπρου που ερχόταν κάθε Κυριακή στο Λευκόνοικο και εξέταζε τους ασθενείς του, ο οποίος ήταν πολύ αγαπητός σε όλους μας.
Ασφαλώς, υπήρχαν και οδοντίατροι στο νοσοκομείο μας. Θυμάμαι τον Σάββα Λαγούδη, την Κίκα Μούντη(από τη Λετύμπου), τη Νίνα Θεοχαρίδου Σαββίδου και τον Απόστολο Κυριακίδη(του Μυρτή).
Τον Σεπτέμβριο του 1973 άνοιξε οδοντιατρείο στο σπίτι της στο Λευκόνοικο η αριστούχος απόφοιτος του Γυμνασίου μας Δρ Μάρω Παπαπέτρου, αλλά, δυστυχώς, σε λίγους μήνες φύγαμε.
Από μικρή, άκουα για μια περίπτωση φοιτητή Ιατρικής στην Αθήνα που, μόλις γύρισε για τις διακοπές, αρρώστησε βαριά από μια μεταδοτική ασθένεια και πέθανε.
ΥΓ1. Ο γιατρός Λάκης Αναστασιάδης αφιερώνει το βιβλίο του στον Μικρασιάτη πατέρα του και την Κερυνιώτισσα μάνα του.
Σε μια απογευματινή εκδήλωση των Μικρασιατών Κύπρου, με εντυπωσίασε, όταν μίλησε για την “τούρκισσα” γιαγιά του, που κάθε φορά που πήγαινε να μείνει μαζί τους μοσκομύριζε το σπίτι κανέλλα από τον χαλβά που έφτιαχνε. Επίσης, θυμάμαι έντονα που μας είπε ότι η γιαγιά που δεν ήξερε καλά Ελληνικά, όλο το βράδυ προσευχόταν στην Παναγία: “Παναΐα μου” της έλεγε.
Αυτό το γεγονός μάς θυμίζει τη μ. Δόμνα του Γιώρκου του πρόσφυγα που, όποτε περνούσαμε έξω από το σπίτι της, δίπλα από το σπίτι του Κυριάκου Καμιντζή(Πάπαλλου), τη βλέπαμε στο βάθος του κήπου του σπιτιού τους και την ακούαμε να μιλά με την κόρη της Μαρούλα στα τούρκικα. Ήταν χριστιανοί τουρκόφωνοι της Καππαδοκίας, νομίζω.
ΥΓ2 Ευχαριστώ την οδοντίατρο Δρα Μάρω Παπαπέτρου, την καλή μου φίλη, που με βοήθησε να θυμηθώ όλα τα ονόματα. Χαρήκαμε που μεταφερθήκαμε σε αυτά τα χρόνια, την ώρα που και οι δύο κάναμε τον περίπατό μας σε διαφορετικές τοποθεσίες.
Η Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη είναι Δήμαρχος Λευκονοίκου
