Τον τελευταίο καιρό γίνεται αρκετός θόρυβος για την εφαρμογή της Πράσινης Συμφωνίας την οποία αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με στόχο την κλιματική ουδετερότητα μέχρι το 2050. Πόσο εφικτός όμως, είναι αυτός ο μεγαλεπήβολος στόχος, αν λάβουμε υπόψη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αναγκάσει αρκετές χώρες να αναθεωρήσουν την περιβαλλοντική τους πολιτική συνεχίζοντας τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, άνθρακα και λιγνίτη;
Παρόλα αυτά αρκετές τοπικές αρχές προσπαθούν να εφαρμόσουν βέλτιστες περιβαλλοντικές δράσεις, αρχίζοντας από την ανακύκλωση χαρτιού, πλαστικού και γυαλιού και προωθώντας την κομποστοποίηση οικιακών αποβλήτων. Οι πολίτες θα πρέπει να συμβάλλουν ενεργά στην προστασία του περιβάλλοντος, εφαρμόζοντας και οι ίδιοι κάποιες απλές και καθημερινές συνήθειες που θα μπορούσαν να περιορίσουν τη σπατάλη ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και καυσίμων.
Οι πολίτες, όμως, όπως είναι αναμενόμενο, περιμένουν πρωτίστως τις τοπικές αρχές να τους δείξουν τον σωστό δρόμο προς ένα καθαρότερο περιβάλλον, αγνοώντας τις δικές τους ευθύνες, ιδιαίτερα όσον αφορά τη δημιουργία σωστής κατάρτισης και παιδείας, αρχίζοντας από την πηγή, δηλαδή το νοικοκυριό.
Η Πράσινη Συμφωνία αφορά κυρίως την προστασία του περιβάλλοντος και τον περιορισμό της κλιματικής καταστροφής εμπλέκοντας τόσο τα νοικοκυριά όσο και τις ίδιες τις τοπικές αρχές. Δυστυχώς κάποιες πρόνοιες της Πράσινης Συμφωνίας δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε κάποιες χώρες, λόγω γεωγραφικής θέσης και διαφορετικών κλιματολογικών συνθηκών. Για παράδειγμα, δεν μπορούν οι πολίτες της νότιας Ευρώπης να χρησιμοποιούν το ποδήλατο ολόχρονα, λόγω της ζέστης και του καύσωνα, κάτι που πολύ πιθανόν να μην είναι εφικτό και σε βόρειες χώρες λόγω έντονων βροχοπτώσεων και χιονοθυελλών.
Οι πολίτες θα πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς πιο συχνά, κερδίζοντας έτσι πολύτιμο χρόνο και συμβάλλοντας στον περιορισμό της κυκλοφοριακής συμφόρησης, κυρίως στα αστικά κέντρα. Το Μιλάνο των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων έχει καταφέρει να ανεβάσει τους δημότες του στα λεωφορεία, τα οποία είναι ηλεκτροκίνητα, μοντέρνα και πεντακάθαρα.
Μια άλλη βέλτιστη πρακτική που εφαρμόζεται στον δήμο του Μιλάνου είναι η τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών στα δημοτικά και δημόσια κτήρια, η αντικατάσταση παλιών οδικών λαμπτήρων με άλλους πιο οικονομικούς και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για εφαρμογή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στις μεταφορές και στη στέγαση.
Ο Δήμος του Μιλάνου σε συνεργασία με ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις και υπηρεσίες, είναι συνιδιοκτήτης σε εταιρείες αποκομιδής σκυβάλων, επενδύοντας σε μια μόνο εταιρεία 18 δισεκατομμύρια ευρώ για προώθηση της κυκλικής οικονομίας και της διαχείρισης των αποβλήτων. Από τα απόβλητα εξοικονομείται αρκετή ενέργεια, αφού γύρω στα 4 εκατομμύρια κιλοβατώρες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας και θέρμανσης.
Η συνεργασία 18 τοπικών αρχών στην περισυλλογή αποβλήτων με πληθυσμό 2 εκατομμύρια κατοίκων έχει επιφέρει αρκετές εξοικονομήσεις, τόσο στα νοικοκυριά όσο και στις αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ έχουν περιοριστεί οι ανεξέλεγκτες χωματερές. Τα ¾ των αποβλήτων ανακυκλώνονται και το υπόλοιπο ¼ χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Σίγουρα υπάρχουν ακόμα πολλά που θα μπορούσαν να γίνουν, όπως η χρήση κατάλληλων υλικών για κτίσιμο νέων ή ανακαίνιση παλιών κτηρίων, η χρήση μονωτικών υλικών για εξοικονόμηση ενέργειας, όπως και η δεντοφύτευση και η δημιουργία χώρων πρασίνου και σκίασης.
Οι πολίτες δικαίως απαιτούν να πληρώνουν χαμηλότερες φορολογίες και γι’ αυτό θα πρέπει όλοι μας να εφαρμόσουμε έξυπνες πρακτικές που να περιορίζουν την υπερκατανάλωση ενέργειας, την σπατάλη πόσιμου νερού και τη χρήση του ιδιωτικού οχήματος. Σίγουρα δεν μπορούν να γίνουν όλα σε μια μέρα, όμως οι σωστές πρακτικές χρειάζονται άμεσα καλό σχεδιασμό, όραμα, συνεργασία και ομαδικότητα.
