Γράφει ο Άντρος Γ. Καραγιάννης
Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δύσκολα θα ξεχάσει τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων, των μαθητών, των φοιτητών, των εργαζομένων και των χαμηλότερων τάξεων του πληθυσμού, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Η αντίδραση δεν ήταν αναμενόμενη με αποτέλεσμα αρκετοί υπουργοί να εγκαταλείψουν την Κυβέρνηση, ενώ οι εναπομείναντες συνεργάτες του Μακρόν αποφάσισαν να τον συμβουλεύσουν να προχωρήσει στον απευθείας διάλογο και στην εξαγγελία μερικών μέτρων στήριξης των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού.
Αρκετοί Γάλλοι πολίτες, όπως και μερίδα των γαλλικών ΜΜΕ αποκαλούν τον Μακρόν «Πρόεδρο των πλουσίων», αφού αρκετοί επιχειρηματίες στήριξαν την υποψηφιότητά του. Η απόσταση του Προέδρου από τη βάση του λαού, έχει οδηγήσει τη δημοτικότητα του σε κατακόρυφη πτώση και βρίσκεται κοντά στο 25%, την ίδια στιγμή που πέραν του 70% του πληθυσμού της χώρας, στηρίζει τις κινητοποιήσεις των κίτρινων γιλέκων.
Η Γαλλία, όπως γράφει ο Δημήτρης Κούλαλης στο άρθρο του «Η τρομοκρατία της γραβάτας», είναι η δεύτερη οικονομική και πολιτική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες παγκοσμίως, με έσοδα €6 δισεκατομμύρια από τη βιομηχανία όπλων, ενώ 8,7 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Παρόλα αυτά, ο Γάλλος Πρόεδρος, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα die Zeit, ζει στο Παλάτι των Ηλυσίων με 365 δωμάτια, αγνοώντας ότι αρκετός κόσμος πεινά και χρήζει κοινωνικής φροντίδας και στήριξης.
Κοινωνικά ή και επίκαιρα θέματα, όπως, η Οικολογία, δεν «αγγίζουν» την Κυβέρνηση, γι’ αυτό παραιτήθηκε ο επικεφαλής του εν λόγω Υπουργείου. Αντί λοιπόν ο Μακρόν να κατεβεί στη βάση, να προσεγγίσει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, εξακολουθεί να τους αντιμετωπίζει με κάποια αλαζονεία και ίσως περιφρόνηση.
Ο Μακρόν κατόρθωσε να κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης των πολιτών, δηλώνοντας ακομμάτιστος, εξαγγέλλοντας ούριο άνεμο ανανέωσης στην υπάρχουσα κατάσταση της Γαλλίας και επιδεικνύοντας φρεσκάδα και ζωντάνια, η οποία ωστόσο ενάμισι χρόνο μετά άρχισε να χάνει τη λάμψη της.
Επομένως, οι αντιφάσεις λόγων και έργων του Γάλλου προέδρου έχουν πλέον καταστήσει ορατό τον κίνδυνο εκλογής της/του υποψηφίου της ακροδεξιάς στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Η διαδεδομένη φημολογία, που θέλει τους Γάλλους ψηφοφόρους στον δεύτερο γύρο των εκλογών, να ψηφίζουν τον οποιονδήποτε ανθυποψήφιο της ακροδεξιάς, ενδέχεται να χρεωθεί κυρίως στον Μακρόν.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Γάλλου Προέδρου, «γονάτισε» τους φτωχούς και τους πολιτικά αχρωμάτιστους αγρότες της επαρχίας. Η πάλαι ποτέ χώρα της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφοσύνης οδεύει προς ένα αβέβαιο μέλλον.
Τα κίτρινα γιλέκα φαίνεται ότι έχουν ήδη «ροκανίσει» την πολυτελή προεδρική καρέκλα του Μακρόν, ο οποίος αν δεν επαναρχίσει τον διάλογο με τους Γάλλους πολίτες, θα δει τα ποσοστά του κόμματός του να μειώνονται κατακόρυφα στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Αν η γαλλική ακροδεξιά βγει ενισχυμένη από τις Ευρωεκλογές θα είναι πιο εύκολο να εκλέξει την/τον υποψήφιό της στην Προεδρία της Γαλλίας το 2022.
Η γαλλική δημοκρατία σείεται από τις κοινωνικές εξεγέρσεις 230 χρόνια μετά τη γαλλική επανάσταση. Ο Γάλλος Πρόεδρος έχει διχάσει τη χώρα αγνοώντας ότι η ενότητα, όπως είπε ο Γάλλος πολιτικός Ετιέν Φαζόν, είναι μια μάχη, την οποία ο Μακρόν φαίνεται να χάνει. Η Γαλλία έχασε πλέον την προσωπολατρία του ηγέτη, όπως συνέβηκε με τους Ντε Γκολ και Μιττεράν και κάθε προσπάθεια επαναφοράς της από τον σημερινό Πρόεδρο, για να παρουσιάζεται ως «το παιδί του λαού» (le fils du peuple) πέφτει στο κενό.
Ο Μακρόν έχει καταφέρει σε μικρό χρονικό διάστημα να διαιρέσει τη γαλλική κοινωνία σε λίγους και πολλούς. Αυτή η στάση θα έχει πολιτικές συνέπειες, τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα. Όταν, λοιπόν, οι λίγοι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, όπως είπε ο Ζαν – Πολ Σαρτρ, «είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν».
Ο πόλεμος λοιπόν, στο εσωτερικό της Γαλλίας δεν γίνεται με όπλα, αλλά με τα νεύρα και τις αντοχές των εργαζομένων, οι οποίοι πριν εξαθλιωθούν διεκδικούν, για να μην πεινάσουν.
Ο Άντρος Γ. Καραγιάννης είναι Δήμαρχος Δερύνειας
