Της Παναγιώτας Κυριάκου
Σήμερα 20 Απριλίου, γιορτάζουμε το Σάββατο του Λαζάρου όπου ο Ιησούς στάθηκε με δακρυσμένα μάτια μπροστά από τον τάφο του, περιέγραψε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ο τάφος του Λαζάρου ήταν ένα σπήλαιο που η είσοδος του είχε κλειστεί με πέτρα. Αμέσως, ο Ιησούς διέταξε να σηκώσουν την πέτρα και αφότου ο Ιησούς ευχαρίστησε τον Θεό για το θαύμα αυτό που έγινε, αναφώνησε: «Λάζαρο, δεύρο έξω» και ξαφνικά σηκώθηκε, ξύπνησε από τον βαθύ λήθαργο που ήταν και ολοζώντανος βγήκε από τον τάφο.
Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου διαδόθηκε παντού, και όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχαν αντιδράσεις από τους Ιουδαίους που πήραν την απόφαση να τον εξοντώσουν. Αλλά παρόλα αυτά, ο Λάζαρος είχε διωχτεί και δεν μπορούσε να μείνει στην Βηθανία.
Λοιπόν, στο 33 Μ.Χ. εγκατέλειψε την μικρή πόλη της Παλαιστίνης και πήγε στο Κίτιο, εκεί τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας για να τον χειροτονήσουν, επίσκοπο της Εκκλησίας του Κιτίου.
Ο Λάζαρος έζησε ακόμα 30 χρόνια και σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο, που είναι ο επίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου και ωστόσο, όλοι τον περιγράφουν αγέλαστο και σκυθρωπό.
Μια άλλη παράδοση, που συνδέθηκε τόσο πολύ με την πόλη της Λάρνακας, περπατούσε κουρασμένος και διψασμένος, ζήτησε λίγα σταφύλια αλλά ο αμπελουργός αρνήθηκε να τον βοηθήσει και του είπε ότι «Να πάει στο καλό γιατί το αμπέλι του ξεράθηκε».
Όταν πέθανε ο Λάζαρος, οι πιστοί του τον έκλαψαν σε μία σαρκοφάγο από μάρμαρο η οποία έγραφε πάνω: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Και σύμφωνα με την παράδοση, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων Στ’ Σοφός ζήτησε από τους Κιτιείς, το λείψανο του για να το μεταφέρουν στην Βασιλεύουσα και όντως πράγματι του έδωσαν ένα μέρος του λείψανου και ο αυτοκράτορας ως αντίδωρο για να κτίσουν τον υπέρλαμπρο ναό του Αγίου Λαζάρου στις αρχές του 10ου αιώνα.
Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.
