Από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τα μέσα Ιουλίου η Γερμανία φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2024. Παρόλη την άρτια διοργάνωση η οικοδέσποινα χώρα δεν κατάφερε να κερδίσει τον πολυπόθητο τίτλο που τόσο πολύ επιθυμούσε η πολιτική και ποδοσφαιρική της ηγεσία για να ενώσει τον πολιτικά και κοινωνικά διχασμένο γερμανικό λαό.
Το 2006 η Γερμανία βρισκόταν στη διαδικασία εκμάθησης ξένων γλωσσών για να μπορέσει να φιλοξενήσει και να υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο τους εκατομμύρια φιλάθλους που έσπευσαν στη Γερμανία για τις ανάγκες του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Το 2024 οι εθελοντές και εργαζόμενοι για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου ήταν ακέραια καταρτισμένοι με γνώσεις διαφόρων ξένων γλωσσών, φιλόξενοι, ευγενικοί και εξυπηρετικοί.
Με μία απλή ανάλυση, ο επισκέπτης αναγνώριζε την ανάγκη των Γερμανών να βοηθήσουν και να επωφεληθούν οικονομικά από τους επισκέπτες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Δύο μήνες όμως μετά το πέρας της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής γιορτής η Γερμανία επέστρεψε στην πολιτική καθημερινότητα δίνοντας σε τρία ανατολικά ομόσπονδα κρατίδια εκλογικό προβάδισμα στο ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (ΑfD). Στη Θουριγγία και τη Σαξονία το AfD αύξησε τα εκλογικά του ποσοστά στο 30% περίπου, ενώ έχασε οριακά την πρωτιά στο Βρανδεμβούργο από τους σοσιαλδημοκράτες του καγκελάριου Σολτς.
Τριανταπέντε χρονιά μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όπου οι ανατολικογερμανοί έσπευσαν στην τότε Δυτική Γερμανία για να επωφεληθούν από τους καρπούς των «ανθισμένων τοπίων» που τους υποσχέθηκε ο αείμνηστος καγκελάριος Κολ, η Πύλη του Βρανδεμβούργου έχει καταστεί πόλος έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο.
Τα πρώτα χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας ήταν αρκετά δύσκολα για μεγάλη μερίδα πολιτών κυρίως στα ανατολικά κρατίδια με την ανεργία να αυξάνεται. Η δεκαετία του 1990 σημαδεύτηκε με ρατσιστικές επιθέσεις κατά ξένων φοιτητών και μεταναστών, αφού η δράση των νεοναζί ήταν έντονη σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το 1993 η δυτική πόλη Ζόλινγκεν βίωσε τα θλιβερά γεγονότα της επίθεσης κατά Τούρκων μεταναστών, ενώ τριανταένα χρόνια μετά η πόλη βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο μετά την επίθεση μετανάστη κατά συμμετεχόντων σε πολιτιστικό φεστιβάλ δίνοντας τροφή στο AfD και στον καγκελάριο Σολτς για να εντείνουν την αντιμεταναστευτική ρητορική και πολιτική τους.
Μπορεί η πτώση του Τείχους του Βερολίνου να έφερε στα μάτια της κοινής γνώμης την ενοποίηση της Γερμανίας, όμως ο γερμανικός λαός εξακολουθεί να είναι διχασμένος μεταξύ των «αδικημένων» ανατολικών και των «ευνοούμενων» δυτικών με τους πρώτους να νοιώθουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας που αφέθηκαν στο έλεος της «απειλητικής μαζικής» παρουσίας μεταναστών.
Ο διχασμένος, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά γερμανικός λαός βρίσκει σήμερα παρηγοριά στις αγκάλες του ακροδεξιού AfD, το οποίο καταγράφει συνεχής άνοδο των εκλογικών του ποσοστών σε ολόκληρη τη Γερμανία προβάλλοντας το μεταναστευτικό ζήτημα και την ανάγκη περιορισμού της υποδοχής μεταναστών. Ο λαβωμένος από τις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις καγκελάριος Σολτς τα ρίχνει στους μετανάστες και στη πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» του 2015 της προκατόχου του Μέρκελ, λαμβάνοντας αυστηρά μέτρα επιτήρησης των συνόρων της χώρας και ελέγχου για να διατηρήσει τον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Πράσινους και τους Φιλελευθέρους.
Αξιοσημείωτη είναι η άνοδος του νεοσύστατου κόμματος Συμμαχία Ζάρα Βαγκενκνέχτ (BSW), της πρώην πλέον πρωτοκλασάτης πολιτικού του κόμματος Αριστερά (Die Linke), η οποία καταγράφει εντυπωσιακά εκλογικά αποτελέσματα κυρίως στις ανατολικές επαρχίες διατηρώντας σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό και προβάλλοντας την ανάγκη επιστροφής στο ένδοξο παρελθόν.
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι έριξαν ένα τρύπιο σωσίβιο στον καγκελάριο Σολτς, χαρίζοντας του προσωρινό, ελαφρύ προβάδισμα στο προπύργιο του το Βρανδεμβούργο. Κατά πόσο ο κυβερνητικός συνασπισμός θα αντέξει μέχρι τις ομοσπονδιακές εκλογές το φθινόπωρο του 2025 είναι αβέβαιο αφού ο γερμανικός λαός δείχνει ότι προτιμά τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή αυτούς που είναι λιγότερο κακοί από τους άλλους.
Άντρος Γ. Καραγιάννης
Πρώην Δήμαρχος Δερύνειας
