«Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια.
Μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα ‘λεγαν».
Μενέλαος Λουντέμης
Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι σε περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων λέγονται ένα σωρό υπερβολές, οι περισσότερες των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Διαδίδονται επίσης απίστευτα ψέματα με διαστρέβλωση και παραποίηση γεγονότων με ολοφάνερη επιδίωξη την πλύση εγκεφάλου για δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων σε βάρος άλλων.
Το χειρότερο όμως είναι οι συστηματικές συκοφαντίες που κυκλοφορούν ως φήμες. Τα λασπόνερα της θλιβερής και κατάπτυστης αυτής τακτικής συνδυασμένης με ένα σωρό άλλα τερατώδη εγχειρήματα, απώτερο στόχο έχουν την πολιτική εξόντωση αντιπάλων.
Στην προσπάθεια να σπιλωθεί ο τέως υπουργός Εξωτερικών, κατηγορείται ασύστολα ότι χρησιμοποίησε μέρος από το κονδύλι της Διαφώτισης για το Κυπριακό για την οργάνωση και τη συμμετοχή «Φίλων του υπουργείου Εξωτερικών» και ξένων διπλωματών σε σειρά Μαραθωνίων. Ανεξάρτητα εάν αυτή η ανήθικη προσπάθεια κατέρρευσε από τον γενικό ελεγκτή, που ανέφερε ότι δεν υπάρχει κανένα μεμπτό στοιχείο στην υπόθεση, οι επιδιδόμενοι στη δημιουργία σκιών και αμφιβολιών, εξακολουθούν εργολαβικά τον μαραθώνιο της λασπολογίας…
Πρόκειται πράγματι περί μαραθωνίου αφού ο προεκλογικός πυρετός άρχισε εδώ και καιρό -παράκαιρα- με μεθόδους μάλιστα γκεμπελικής προπαγάνδας. Της συνεχούς δηλαδή επανάληψης ψευδολογιών, με την πεποίθηση ότι: ‘πες, πες ψέματα στο τέλος όλο και κάτι μένει’.
Ο λόγος που εφαρμόζεται αυτή η τακτική είναι προφανής. Όταν εξαντλούνται τα πολιτικά επιχειρήματα και όταν η πολιτική αποτυχία διαφαίνεται στον ορίζοντα, δημιουργεί ένταση και κρίση πανικού. Η μόνη λύση τότε που απομένει είναι τα δόλια πισώπλατα χτυπήματα και τα ύπουλα μαχαιρώματα με τόνους λάσπης.
Δημοσιογράφοι επίτιμα μέλη των «Φίλων του Μαραθώνιου λασπολογίας» (!) πλήττουν βάναυσα το κύρος του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Σκορπώντας αχαλίνωτη λασπολογία ως δηλητήριο με τόση αβάσταχτη ελαφρότητα, προσφέρουν χείριστη υπηρεσία στα δημοκρατικά θέσμια.
Η εντυπωσιακή ανάπτυξη της τεχνολογίας και η ραγδαία διάδοση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αλλάξει δραματικά πολλά δεδομένα με τεράστια επίδραση στα πολιτικά δρώμενα και την αμφίδρομη σχέση πολιτικών και πολιτών.
Η συλλογική κρίση εξάλλου με την αμεσότητα της πληροφόρησης που διαπερνά αστραπιαία τους ψηφοφόρους, πριν καν διυλιθεί από κομματικά φίλτρα έχει δημιουργήσει ‘νέα τετελεσμένα’ στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Ο εξωραϊσμός της πολιτικής με κούφια λόγια και λογύδρια ολοένα και εξασθενεί. Οι πολιτικοί μονόλογοι, οι ‘εντυπωσιακές’ ατάκες, η στείρα συνθηματολογία και η μόνιμη σχεδόν υποτίμηση της νοημοσύνης των άλλων, στην πραγματικότητα δεν προσφέρουν ουσιώδη πολιτικά οφέλη. Αντίθετα, υποθάλπουν την απαξίωση των πολιτών, η οποία βρίσκεται ήδη στα όρια της.
Η κοινωνία σήμερα αναζητεί στα μέτρα των δικών της οραμάτων και προσδοκιών, πολιτικούς ηγέτες χωρίς βαρίδια, που να στέκονται σε ψηλότερο επίπεδο από τον μέσο πολίτη.
Αν και οι μεταχειρισμένες πρακτικές περασμένων δεκαετιών καλά κρατούν ακόμη, η διαχείριση της πολιτικής με επικοινωνιακά τεχνάσματα χωρίς αναφορές στο κοινωνικό σύνολο, δεν προσδίδουν οποιαδήποτε αξία στους επιμένοντες στην τακτική αυτή.
Έχουμε ανάγκη τον πολιτικό πολιτισμό. Ας ευχηθούμε, να καλλιεργηθεί επιτέλους και στον τόπο μας μια νοοτροπία ώριμου πολιτικού διαλόγου, κάτι που πιστεύω ότι εκφράζει πολλούς. Στην επιδίωξη αυτή ο ρόλος των ΜΜΕ είναι απαραίτητος και ουσιαστικός.
Ο δημοσιογραφικός λόγος είναι δημοσίου ενδιαφέροντος και συμφέροντος. Παίζει σημαντικό ρόλο στην απαραίτητη ενημέρωση των πολιτών και στη διευκόλυνση της ενάσκησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων τους.
Όταν τα ΜΜΕ πλαισιώνονται από αξιόπιστους, ανεξάρτητους και ικανούς δημοσιογράφους με αρχές και γνώσεις, εκφραστές του συμφέροντος των απλών πολιτών και όχι μόνο ορισμένων πολιτικών, αναγνωρίζεται τότε η αξία τους και ο σημαντικός ρόλος τους γίνεται καταλυτικός για τα δημοκρατικά θέσμια.
Μπορεί ορισμένοι να έχουν την αυταπάτη ότι με το παραλήρημα της χυδαίας λασπολογίας, κερδίζουν αυτομάτως ψήφους, δημοτικότητα ή τελοσπάντων θα καταφέρουν κάτι το σημαντικό!
Τα φαινόμενα αυτά ο πολίτης σήμερα τα αντιμετωπίζει με αποστροφή και είναι εδώ που ταιριάζει γάντι το Ελληνικό λαϊκό ρητό που λέει: «Ξερή λάσπη δεν πιάνει»…
