Η δημοσιοποίηση της έκθεσης του Γενικού Ελεγκτή, την οποία σκόπιμα απέκρυβε για μέρες ο κ Φαίδωνος από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και τους δημότες, δυστυχώς μας επιβεβαιώνει πλήρως, αναφέρει ο κ. Χρυσόμηλος
‘’Σε μόλις 20 μήνες ο κ. Φαίδωνος κατάφερε μόνο από τη διαδικασία προσφοροδότησης των έργων να επιφέρει ζημιά στο Δήμο τουλάχιστον ενός εκ ευρώ. Παρά τις προειδοποιήσεις και τις υποδείξεις του Γενικού Ελεγκτή, επιβλήθηκαν κριτήρια συμμετοχής στα έγγραφα προσφορών, που περιόριζαν στο ελάχιστο τους προσφοροδότες. Αποτέλεσμα, όπως τονίζεται στην έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, η απουσία υγιούς ανταγωνισμού και η υπερχρέωση των έργων.
Γίνεται δε σαφής αναφορά για υπερχρεώσεις στα έργα:
1. Εμπορικό κέντρο και πλατεία Κένεντυ (υπερχρέωση 326.917 ευρώ)
2. Πλατεία Μουττάλου (υπερχρέωση 311.970 ευρώ)
3. Δημοτική Αγορά (υπερχρέωση 189.000 ευρώ)
4. Μαρκίδειο Θέατρο (υπερχρέωση 152.414 ευρώ).’’
Στην συνέχεια αναφέρει ότι , ‘’Η απάντηση που δίνει ο κ Φαίδωνος ότι, δήθεν, με τον αποκλεισμό των εργολάβων μικρότερων κατηγοριών θα διασφαλιζόταν η έγκαιρη εκτέλεση των έργων, διαψεύδεται από την ίδια την ζωή.
Καμώνεται ο κ Φαίδωνος, ότι δεν γνωρίζει ότι οι εργολάβοι που ανέλαβαν τελικά τα έργα ανάθεσαν την υλοποίησή τους, υπό μορφή υπεργολαβίας, σε τοπικούς εργολάβους μικρότερων κατηγοριών, τους οποίους ο ίδιος έκρινε ως ανεπαρκείς.
Απλώς οι μεγάλοι εργολάβοι αποκόμισαν υπερκέρδη ενός εκ. ευρώ, σε βάρος όλων εμάς, το οποίο προέκυψε λόγω της μη ανάπτυξης υγιούς ανταγωνισμού.
Σε ότι αφορά την έγκαιρη αποπεράτωση των έργων, γνωρίζει και ο ίδιος ότι κανένα από τα πιο πάνω έργα δεν είναι εντός χρονοδιαγραμμάτων.
Οι καθυστερήσεις είναι μεγάλες.
Οι εμπορευόμενοι στο Εμπορικό κέντρο βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να διαλύονται.
Οι πολίτες ταλαιπωρούνται και τα έργα, όχι μόνο δεν ολοκληρώνονται έγκαιρα, αλλά υπάρχουν και σοβαρές οικονομικές απαιτήσεις από τους εργολάβους για επιπλέον πληρωμές.
Τη «νύφη» για την κακοδιαχείριση των έργων την πληρώνει για ακόμη μια φορά ο πολίτης.’’
Τέλος, ”Θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό, ότι η διαχείριση του δημόσιου χρήματος δεν μπορεί να γίνεται με επιπολαιότητα, αυθαιρεσία και ερασιτεχνισμό, κατά παράβαση στοιχειωδών κανόνων χρηστής διοίκησης.”
