Γράφει ο Γιώργος Κάρουλας
Διαρκής και εντατική είναι η προσπάθεια για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων, αλλά κυρίως της νεανικής παραβατικότητας, της μάστιγας των ναρκωτικών και της εγκληματικότητας. Αναζητούμε όλοι μας, από όπου κι αν υπηρετούμε λύσεις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Μάλιστα, κάποτε όταν πετύχουμε έστω και ένα μικρό βήμα, έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε περήφανοι και ικανοποιημένοι. Τι συμβαίνει, όμως, όταν διαπιστώνουμε πως αυτό που έχουμε καταφέρει, μέσα από τη λήψη μέτρων, είναι απλά μια προσωρινή λύση ή μια θεωρητική πρόοδος, μέσα από μια επιφανειακή προσέγγιση καταστάσεων; Αλήθεια, πώς αγγίζουμε τη ρίζα του κακού;
Αν προβούμε σε μια ανάλυση συγκεκριμένων περιπτώσεων που αφορούν νεαρά άτομα που έμπλεξαν στα ναρκωτικά ή που ακόμη επέδειξαν εγκληματική δράση και συμπεριφορά, διαπιστώνουμε ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από διαλυμένες ή προβληματικές οικογένειες. Αυτό που χωρίς πολλή προσπάθεια διαπιστώνουμε είναι πως όλα αρχίζουν από το σπίτι και εκεί που δεν υπάρχει σωστή διαχείριση και άμυνες, τα προβλήματα ριζώνουν και μεγαλώνουν. Η βάση της κοινωνίας είναι η οικογένεια κι όταν αυτή «νοσεί», ολόκληρο το οικοδόμημα της ζωής κλυδωνίζεται. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη θωράκιση και τη στήριξη του θεσμού της οικογένειας, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε γερές βάσεις, οι οποίες θα μειώσουν τα κοινωνικά και άλλα προβλήματα, που ευδοκιμούν στην εποχή μας και θέτουν σε πραγματικό κίνδυνο την παρούσα, αλλά και τις επόμενες γενεές.
Το πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να θέσουμε, σε μια διαφορετική βάση, τον τομέα της πρόληψης είναι η ενεργοποίηση του σχολείου, της εκκλησίας και των αρμόδιων κρατικών φορέων και των μη κυβερνητικών οργανώσεων, έτσι ώστε όλοι μέσα από ένα στρατηγικό σχεδιασμό να εντοπίζουν έγκαιρα και να διαχειρίζονται οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, τα οποία στη συνέχεια θα διογκωθούν και θα αποτελέσουν απειλή τόσο για τους ίδιους όσο και για την ίδια την κοινωνία. Το δεύτερο βήμα είναι η στήριξη και η παρακολούθηση που θα πρέπει να τύχουν αυτές οι οικογένειες, ακόμη και μετά τον πρώτο χειρισμό τους και την οποιαδήποτε αρχική βοήθεια τους παρασχεθεί. Πιο απλά, αυτό αφορά την επανένταξή τους στην κοινωνία, ως ένα υγιές κύτταρο που μπορεί να ωφελέσει και να ωφεληθεί. Πρόκειται για ένα πρακτικό μηχανισμό κι όχι μια θεωρία και έκφραση προθέσεων, στον οποίο το κράτος θα πρέπει να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο.
Στηρίζουμε την οικογένεια, στηρίζουμε την κοινωνία και τους ανθρώπους της, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να ελπίζουμε, σε αυτούς που θα αποτελέσουν τους στυλοβάτες στις επόμενες γενεές και θα δώσουν ελπίδα στον τόπο μας. Βασική προϋπόθεση να αφήσουμε τα λόγια και να περάσουμε στην πράξη, με στοχευμένα μέτρα και αποφασιστικές ενέργειες.
Ο Γιώργος Κάρουλας είναι βουλευτής ΔΗΣΥ
