Γράφει ο Μιχάλης Δαμιανός
Κάθε χρόνο αυτήν την περίοδο, γίνονταν οι τελευταίες προετοιμασίες για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ωστόσο, φέτος βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πρωτοφανές σκηνικό με βασικό στοιχείο τους υψηλούς τόνους, τις αντιπαραθέσεις και την αβεβαιότητα αν θα κτυπήσει κανονικά τον Σεπτέμβρη το κουδούνι. Η κρίση στην Παιδεία, ξέσπασε ενώ σε εξέλιξη βρισκόταν η διαδικασία κλεισίματος του Συνεργατισμού, με τις γνωστές έντονες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις.
Μέσα από μια πολύ σύντομη αναδρομή στα γεγονότα, που σαφώς αποπροσανατόλισαν την κοινή γνώμη από το κεφάλαιο του Συνεργατισμού και τις έρευνες που άρχισαν, διαπιστώνουμε ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και το Υπουργείο Παιδείας, άρχισε με αφορμή τον τρόπο που προσπάθησε η κυβέρνηση να επιβάλει τις αποφάσεις της. Εν ολίγοις, η κυβέρνηση αποφάσισε με πρόφαση τον δήθεν εξορθολογισμό και μετά κάλεσε τις εκπαιδευτικές οργανώσεις σε διάλογο. Βασικές αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η Δημοκρατία και τις οποίες οφείλουν να διδάξουν οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές, δεν εφαρμόστηκαν σε αυτή την περίπτωση. Η αλληλοεκτίμηση, ο διάλογος και ο σεβασμός σε κάθε άποψη, ήρθαν κατόπιν εορτής.
Μέσα στο εκρηκτικό σκηνικό που δημιουργήθηκε, το Προεδρικό ακολούθησε την γνωστή συνταγή, ελπίζοντας σε μια προσωρινή ή μόνιμη λύση. Η πρόσκληση του Προέδρου Αναστασιάδη προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για συνάντηση και η ανακοίνωση της έναρξης διαλόγου, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ενθαρρυντική εξέλιξη η οποία σύντομα αποδείχθηκε ανεπαρκής για να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Επίσης, το επόμενο διάστημα όταν κατέρρεε η διαδικασία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα από τις Σεϋχέλλες όπου βρισκόταν για διακοπές.
Υπό αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία έβαλε στο τραπέζι της συζήτησης θέματα που δύσκολα κλείνουν. Δεν αναφέρομαι στον Υπουργό Παιδείας, καθώς από ένα σημείο και μετά απλά εκτελούσε οδηγίες. Παράλληλα, δεν μπορούμε να αναζητήσουμε ευθύνες στις εκπαιδευτικές οργανώσεις, οι οποίες έχουν υποχρέωση και αποστολή να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μελών τους, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται ενώπιον τετελεσμένων. Πάντως, το ενδεχόμενο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπροστά στα αδιέξοδα, να κάνει στροφή και κινήσεις τακτικής, δεν θα πρέπει να το αποκλείουμε. Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως χρειαστεί να “θυσιαστεί“ ο Υπουργός Παιδείας. Ωστόσο, αυτό δεν θα σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα απαλλαγεί από τις ευθύνες του.
Η Παιδεία είναι το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου. Η πιο σοβαρή και αποδοτική επένδυση για το κράτος και την κοινωνία. Μονόπλευρες αποφάσεις και ετσιθελικές προσεγγίσεις δεν επιλύουν παρά μόνο πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση να αναλάβει τις ευθύνες του και να δώσει λύσεις, όχι απλά να αποτελεί μέρος του προβλήματος και κυρίως να μην χρησιμοποιεί την Παιδεία για να στρέψει τα βλέμματα της κοινής γνώμης μακριά από θέματα που “καίνε” την κυβέρνηση.
Ο Μιχάλης Δαμιανός είναι Αντιπρόεδρος ΔΗΚΟ
