Γράφει η Παναγιώτα Κυριάκου
14 Αυγούστου 1974 ξεκινά ο 2ος Αττίλας. Μετά από την αδιαλλαξία των Τούρκων και τις παράλογες αξιώσεις τους οι συνομιλίες της Γενεύης τερματίζονται.
Το έγκλημα της Τουρκίας είχε συνέχεια και ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση και άλλων πόλεων και χωριών της Κύπρου μας. Αφού έσπασε η άμυνα αντίστασης στην περιοχή Μιας Μηλιάς από εκείνη την στιγμή εντελώς ανενόχλητοι οι Τούρκοι προχώρησαν και κατέλαβαν την Μεσαορία, την Αμμόχωστο και την Καρπασία. Επίσης κατέλαβαν μετά από σθεναρή αντίσταση, το λεκανοπέδιο Μόρφου.
Ο φόβος, ο πόνος και το κλάμα επικράτησαν παντού. Οι Τούρκοι σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν, αιχμαλώτισαν ανελέητα. Οι πληγές ακόμα μένουν ανοιχτές. 44 χρόνια μετά, και το έγκλημα συνεχίζεται. Οι Τούρκοι εξακολουθούν να κατέχουν παράνομα την γή των παππούδων μας και των γονιών μας.
Ο πόθος για ελευθερία και επιστροφή παραμένει άσβεστος. Η ελπίδα, να ξαναγίνουν οι αναμνήσεις πραγματικότητα φουντώνει στην ψυχή μας. Δεν μας αρκεί ούτε μας ικανοποιεί να δούμε απλώς που μεγάλωσαν οι γονείς μας.
Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερα, να περπατάμε και να χαιρόμαστε κι’εμείς τις ομορφιές του τόπου μας που παράνομα κατέχουν οι Τούρκοι. Περιμένουμε…
Ευχόμαστε ο Θεός να κάνει το θαύμα του και όλα όσα λαχταράμε να τα ζήσουμε.
