15 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημερομηνία-ορόσημο της 1ης Μαΐου του 2004 οπότε και έλαβε χώρα επίσημα η διεύρυνση μέσα από την οποία και η Κυπριακή Δημοκρατία έγινε πλήρες μέλος της ΕΕ. Η πορεία μέχρι εκείνη την ημερομηνία δεν χαράχθηκε άνευ προγραμματισμού και συντονισμού σε πολιτικό επίπεδο και κυρίως στη βάση της εθνικής συνεννόησης.
Στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ συνέτειναν από τη μία η συνετή πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη και οι αριστοτεχνικές κινήσεις του και από την άλλη η άψογη συνεργασία και η απόλυτη συναντίληψη με την Ελληνική κυβέρνηση που απέφεραν καρπούς. Η Κύπρος να ενταχθεί ολόκληρη, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους και χωρίς την προηγούμενη επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Έκτοτε η Κύπρος ανήκει στον πυρήνα της ευρωπαϊκής οικογένειας, πρωτοστατώντας στις προσπάθειες για ακόμη περισσότερη ευρωπαϊκή ενσωμάτωση στις κρατικές πολιτικές, στις προσπάθειες για ακόμη περισσότερη Ευρώπη στην καθημερινότητα των πολιτών. Την ίδια ώρα η ΕΕ αποτελεί το φορέα εκείνο που μπορεί να διασφαλίσει και με τη δική του παρουσία, μια βιώσιμη και λειτουργική λύση στο κυπριακό, κι αυτό είναι το πολιτικό μήνυμα που αφορά και τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Η παρουσία της Ευρώπης στην Κύπρο ως φορέα ασφάλειας και μέσο απαγκίστρωσης από το καθεστώς των εγγυήσεων και τη συνεχιζόμενη δεσποτεία της Τουρκίας, είναι ο δρόμος που θα πρέπει να θέλουν ν’ ακολουθήσουν και οι Τουρκοκύπριοι.
Παράλληλα όμως και πέραν του κυπριακού, αναγνωρίζουμε και τα προβλήματα που ταλανίζουν την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και που εξωτερικεύονται με την ενίσχυση του λαϊκισμού και των ακραίων δυνάμεων. Ο διάλογος σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα προβλήματα αυτά, η θεματική που αφορά στην ελαχιστοποίηση της απόστασης μεταξύ πολιτών και ευρωπαϊκών Αρχών, είναι σε εξέλιξη.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ως ευρωπαϊκό κόμμα, πρωτοστατεί για μια Ευρώπη με ρόλο που θα έρθει μέσα από την ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Για να προχωρήσει η Ευρώπη, πιο ενωμένη, πιο δυνατή, παρέχοντας ακόμη μεγαλύτερες ευκαιρίες στα έθνη και τους πολίτες. Μια Ευρώπη ασφάλειας εσωτερικής, αλλά και εξωτερικής. Με τη δημιουργία των δικών της αμυντικών μηχανισμών που δεν θα την αφήνουν εξαρτώμενη από τρίτους.
Παρατηρούμε έτσι τις θετικές ενδείξεις που καταγράφονται έναντι των δυνάμεων που έχουν άλλες βλέψεις για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταγράφουμε τη στάση των πολιτών μερικές μόνο μέρες πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές, που έχει ως γενικό συμπέρασμα ότι παρά τις διάφορες εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ τα τελευταία χρόνια, το αίσθημα ενότητας δε δείχνει να αποδυναμώνεται.
Αυτό είναι ένα εξαιρετικά ενθαρρυντικό στοιχείο πάνω στο οποίο πρέπει να χτίσουμε άπαντες στην ευρωπαϊκή οικογένεια την οποία έχουμε και θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε όχι ως δεδομένη αλλά πρωτίστως σαν έναν ζωντανό οργανισμό της κοινωνίας των Πολιτών που διαρκώς εξελίσσεται, αναγνωρίζοντας τα τρωτά του, προς την ολοένα και μεγαλύτερη ολοκλήρωσή του.
