Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Μια από τις πιο όμορφες μέρες που βίωσα ως Δήμαρχος Λευκονοίκου ήταν και η σημερινή, γιατί ήμουν σε ένα κλίμα απέραντης αγάπης. Μετά από πρόσκληση της αγαπημένης μου ομότεχνης και φίλης, της Δρος Μαρίας Γεωργίου, Λυκειάρχη του Λυκείου Αρχ. Μακαρίου στη Δασούπολη, κοντά στο Δημαρχείο μας, βρέθηκα στο εξαίρετο αυτό σχολείο, για να μιλήσουμε σε ομάδα παιδιών (40 ατόμων), για τον Δήμο μας. Μαζί μου η Επιθεωρήτρια του σχολείου στα Φιλολογικά μαθήματα, Δρ Ειρήνη Παρασκευά Ροδοσθένους, και η φιλόλογος, ΒΔΑ’ του σχολείου, κ. Μαρία Κωνσταντινίδου Δημητρίου, κόρη της δασκάλας κ. Άννας Κάη, και οι δύο πνευματικές αδελφές μου από το Λευκόνοικο, που μάς ενώνει αγάπη και αλληλοσεβασμός.
Μίλησα στα παιδιά για τον Δήμο μας με διαφάνειες και μετά μίλησαν με πολλή ευαισθησία και λογοτεχνικό οίστρο για τις θύμισές τους από το Λευκόνοικο οι καλές μου, χαρισματικές συνεργάτιδες, με την Ειρήνη να αφιερώνει στα παιδιά ένα αγαπημένο της τραγούδι για την αγαπημένη μας γειτονιά. Συγχαίρω και ευγνωμονώ και τις δυο τους για τη συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσαν σε όλους και όλες μας.
Ανάμεσα στα εκλεκτά παιδιά που παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον όσα τους λέγαμε, ήταν και δυο Λευκοκοικιάτικα, η Σοφία Πετρίδου, εγγονή της κ. Νίτσας Παπαπαρασκευά, και ο Μάρκος Σπανός, της γνωστής οικογένειας, τα οποία ένιωσαν μεγάλη περηφάνια για τη γενέτειρα των παππούδων τους.
Ευχαριστώ από καρδιάς τη φίλη μου Διευθύντρια του σχολείου για το όραμά της, την εξαίρετη φιλόλογο κ. Ευτυχία Πιπονίδου, με μητέρα Αμμοχωστιανή, που συντονίζει τη δράση: “1974-2020. Νήσός τις έστι.
Ξαναζούμε τις στιγμές. Καταγράφουμε τη μνήμη. Γνωρίζουμε τον τόπο”.
Χάρηκα πολύ, γιατί είδα και πολλούς/ές αγαπημένους/νες μου νεαρούς/ές συναδέλφους με τους/τις οποίους/ες μάς δένει όμορφη φιλία για πολλά χρόνια.
Χάρηκα πολύ, γιατί βρέθηκα σε ένα Λύκειο και θυμήθηκα όλη την πορεία μου στα καλύτερα Λύκεια της Λευκωσίας και της Λάρνακας.
Είθε ο Θεός να ευλογεί και να δυναμώνει όλους και όλες που μοχθούν μέσα στα σχολεία για να μεταδώσουν στα νέα βλαστάρια μας τη γνώση, την αγάπη για την ελληνική μας γλώσσα, την ορθοδοξία μας, και την κατεχόμενη γη μας, τις διαιώνιες αξίες μας, αλλά και χαράζουν τον δρόμο της επιστροφής και μεταδίδουν την ελπίδα για λύτρωση.
