Κορυφώνεται από τις 11 μέχρι τις 13 Αυγούστου το φαινόμενο των Περσείδων. Πρόκειται για τη φωτεινότερη και πιο γνωστή βροχή διαττόντων αστέρων, που ονομάζονται και πεφταστέρια. Προέρχονται από τα απομεινάρια που αφήνει πίσω της η ουρά του κομήτη Swift-Tuttle. Οταν αυτά τα σωματίδια σκόνης εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης, δημιουργούν λαμπερά «αστέρια» που φαίνεται να πέφτουν στη Γη.
Οταν το φαινόμενο είναι στην κορύφωσή του, σημειώνεται η μεγαλύτερη πυκνότητα και δεκάδες ορατά πεφταστέρια εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης, φτάνοντας έως και τα 100 την ώρα με ταχύτητα που πλησιάζει τα 60 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Για να απολαύσει κανείς το θεαματικό αυτό ουράνιο φαινόμενο συστήνεται να βρίσκεται σε σκοτεινό μέρος, καλύτερα μετά τα μεσάνυχτα. Επιπλέον, φέτος, οι Περσείδες θα είναι ιδιαίτερα ορατές λόγω της φάσης της Σελήνης.
Το ετήσιο αυτό φαινόμενο ξεκίνησε ήδη από τα μέσα Ιουλίου και θα διαρκέσει έως τα τέλη Αυγούστου.
Οι Περσείδες πήραν το όνομά τους από τον αστερισμό του Περσέα, καθώς τα πεφταστέρια φαίνεται να προέρχονται από εκεί.
Ομως, το θέαμα αυτό οφείλεται στον κομήτη 109P/Swift-Tuttle που χρειάζεται 133 χρόνια για να περιστραφεί γύρω από τον Ήλιο και, με διάμετρο 26 χιλιομέτρων είναι το μεγαλύτερο ουράνιο αντικείμενο που είναι γνωστό ότι περνά επανειλημμένα από τον πλανήτη μας.
Μια φορά το χρόνο λοιπόν, η Γη περνά μέσα από το πιο πυκνό μέρος της ύλης που άφησε πίσω του ο κομήτης και, καθώς αυτά τα μικροσκοπικά κομμάτια εισέρχονται στη βαρύτητα της Γης, συγκρούονται με την ατμόσφαιρά μας και εξαϋλώνονται στον ουρανό, δημιουργώντας την χαρακτηριστική φωτεινή γραμμή. Ετσι, μπορούν να παρατηρηθούν πύρινα μετέωρα που φαίνεται να πέφτουν από τον ουρανό στη Γη.
Η επόμενη φορά που ο κομήτης αυτός θα ξαναπεράσει κοντά από τη Γη θα είναι το 2126.
Οι Περσείδες είναι η μόνη βροχή διάττοντων αστέρων που καθυστέρησε εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη NASA, το 1993, η εκτόξευση της NASA – STS-51 καθυστέρησε λόγω ανησυχιών σχετικά με τη δραστηριότητα των Περσείδων που προβλεπόταν να είναι πολύ έντονη, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα τα σωματίδια του κομήτη να προκαλέσουν ζημιά στο διαστημικό σκάφος που θα ήταν σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Οι κομήτες είναι ουράνια σώματα που αποτελούνται από πάγο, σκόνη και βράχους. Καθώς πλησιάζουν στον Ήλιο, η αστρική ακτινοβολία εξαερώνει το υλικό της επιφάνειάς τους, δημιουργώντας έτσι την νεφελώδη κόμη γύρω από το κέντρο τους, η οποία διαχέει το αστρικό φως και τους δίνει το όνομά τους.
