Διάβαζα τελευταίως το παράπονο ενός συνεπαρχιώτη μου. Ενός ανθρώπου που έχασε τεράστια πράγματι περιουσία. Συμφώνησα μαζί του. Γι’ αυτό γράφω αυτό το κείμενο προς επίρρωσιν των λεγομένων του.
Διαμαρτύρεται, κι έχει όλα τα δίκαια με το μέρος του ο κύριος αυτός, γιατί υποσχέθηκαν στους κατοίκους του Ακάμα αποζημείωση, επειδή δεν θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν δεόντως τη γη τους στην περιοχή αυτή.
Πολύ ωραία. Όλους τους αποζημιώνουν, εκτός από τους πρόσφυγες, καταλήγει. Σαν να διασαλπίζει σε όλους τους τόνους ότι μας θεωρούν δευτέρας τάξεως πολίτες! Ποιους; Τους Κερυνιώτες, τους Αμμοχωστιανούς, τους Μορφίτες, τους Μεσαρίτες, τους Καρπασίτες; Οποία ύβρις! Κάνουν πως δεν ξέρουν ή ξεχνούν τι πήραν οι Τούρκοι. Τα καλύτερα φιλέτα. Τις πιο πλούσιες περιοχές του νησιού μας με υψηλό επίπεδο πολιτισμού. Προς επίρρωση του τελευταίου ισχυρισμού μου αναφέρω ότι τα πιο πολλά Γυμνάσια όπως και οι πιο πολλοί Δήμοι πριν από το 1974 βρίσκονταν στην κατεχόμενη περιοχή μας.
Πραγματικά, εδώ και πενήντα χρόνια σχεδόν, εμπαίζεται ο προσφυγικός κόσμος. Υποτιμούν άπαντες τη νοημοσύνη του. Πόσες φορές να πούμε ότι ζητούμε ίση κατανομή; Πόσες φορές να αναφέρουμε ότι πρέπει επιτέλους, να υπάρξει αποζημίωση για απώλεια χρήσης της περιουσίας μας; Πόσες φορές να φωνάξουμε για την έρμη τη μητρογονία; Αίφνης, ο γιος μου δεν μπορεί να ψηφίσει τη μητέρα του, γιατί ο πατέρας του είναι από αλλού! Άνδρες γαρ ήταν οι νομοθετούντες!
Είναι και θέμα αξιοπρέπειας!
Όλα τα χρόνια της προσφυγιάς μας ατενίζουμε ενεοί και εμβρόντητοι διάφορες ομάδες συμπατριωτών μας οι οποίοι, επειδή έπεσε χαλάζι ή καύσωνας ή συνέβη κάτι άλλο, κλείνουν δρόμους και κυκλικούς κόμβους, απειλούν θεούς και δαίμονες, και οι πολιτικοί, υπείκοντας στις πιέσεις τους, σκορπούν αφειδώς αποζημιώσεις…
Καταληκτικά, αναμένουμε πότε, επιτέλους, θα υλοποιηθούν οι υποσχέσεις των πολιτικών μας προς τον προσφυγικό κόσμο!
