Παρακολούθησα, ομολογώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον, μια τηλεοπτική συνέντευξη του αγαπητού μου Φαίδωνα Φαίδωνος, του οτρηρού (=δραστήριου, ακάματου, εργατικού, φιλόπονου) Δημάρχου Πάφου, που όχι μόνο δεν με εξέπληξε, αλλά μου επιβεβαίωσε αυτά που πίστευα για το ήθος, την ποιότητα και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του.
Αναντίρρητα, πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο χαρισματικό, τολμηρό, αποφασιστικό, ρηξικέλευθο, με ευφυία, ευστροφία, ευρύτητα και καθαρότητα σκέψης, σωφροσύνη, τιμιότητα, που εμφορείται από αξίες και ιδανικά, και το κυριότερο δεν παρασύρεται από τις Σειρήνες του ευδαιμονισμού, του ωχαδελφισμού, της αρπακτής και της παραίτησης που επιπολάζουν γύρω μας.
Η ειδοποιός διαφορά του που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους όσοι ταλαιπωρούν τα αυτιά μας και τη νοημοσύνη μας καθημερινά, είναι ότι ξέρει να μιλά σωστά Ελληνικά. Το πρώτιστο και το μεγαλειώδες, τόσο σπάνιο στον τόπο μας, ο λόγος του είναι χειμαρρώδης, πλούσιος, καίριος. Φαίνεται ότι έχει στέρεα Ελληνική Παιδεία, σφαιρική, με ευρείς ορίζοντες, καθολική, και πιστεύει πολύ στον πολιτισμό, την πνευματική ανάπτυξη του κόσμου της πόλης του, και την καλλιέργεια της ψυχής, την επιμέλειά της, που όπως πίστευε ο μέγας Πλάτωνας, είναι «το μέγιστον μάθημα».
Συμφωνώ μαζί του στις τρεις κατηγορίες ανθρώπων που προωθούνται συνήθως σε ανώτερες θέσεις:
α) σε αυτούς που δεν έχουν το αίσθημα της ευθύνης, άρα και του καθήκοντος,
β)σε αυτούς που είναι μετριότητες(κάτω του μετρίου, προσθέτω εγώ)
γ)και σε αυτούς που είναι διεφθαρμένοι.
Θα πρόσθετα και τους δοκησίσοφους, τους οιηματίες και επηρμένους, τους έχοντες καβαλήσει το καλάμι, τους εξυπνάκηδες και τόσους άλλους.
Γενικά, η όλη παρουσία του απέπνεε έναν αέρα φρεσκάδας και σιγουριάς. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος έχει όραμα και το υπηρετεί, στόχος του ήταν εξαρχής να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία, και το κατάφερε. Στόχος του ήταν να ομορφύνει η πόλη του και να βρει την παλιά της αίγλη, για την οποία είναι πολύ περήφανος, αφού τόνισε εμφαντικά ότι το Κτήμα από τη δεκαετία του 1930 ήταν ένα πνευματικό κέντρο με πλουσιότατη πολιτιστική και εκδοτική δραστηριότητα, δυσανάλογη με το πληθυσμιακό της μέγεθος.
Θαυμάζω τους νέους ανθρώπους που καταφεύγουν στο παρελθόν τους για να αντλήσουν διδάγματα για το παρόν. Θαυμάζω όσους ξέρουν την Ιστορία του τόπου τους και την προβάλλουν. Οικτίρω όσους νομίζουν ότι μόνο το παρόν και το μέλλον υπάρχουν, και απαξιούν και χλευάζουν εμάς τους πρόσφυγες, επειδή μιλάμε για τον πολιτισμό και την κουλτούρα που είχαμε στην ευλογημένη γη μας, και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτήν.
Εκείνο, όμως, που χαροποιεί τον δυναμικό και λεβέντη Δήμαρχο της Πάφου είναι η πνευματική ανάταση, η αναζωογόνηση και η πολιτιστική αναγέννηση που προήλθε από την ανακήρυξη της πόλης του σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οι άνθρωποι θυμήθηκαν και άλλες αξίες στη ζωή τους, πέρα από τις οικονομικές και το κυνήγι του εύκολου κέρδους.
Καταληκτικά, απόλαυσα τη συνέντευξη του Φαίδωνα Φαίδωνος, χάρηκα τα πετάγματα της ψυχής του, θαύμασα τη στοχοπροσήλωσή του σε ό,τι πιστεύει και οραματίζεται, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ μικρή η Πάφος για το ανάστημα του ανδρός.
Η Παναγιά μας, που θα γιορτάσουμε την Κοίμησή της σε λίγες μέρες, να τον σκέπει και να τον ευλογεί μαζί με ην οικογένειά του.
Η Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη είναι Δήμαρχος Λευκονοίκου
