Τα αιματηρά επεισόδια που διαδραματίστηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 13 Φεβρουαρίου στο κέντρο της πρωτεύουσας θα απασχολούν για ακόμη αρκετές ημέρες την Βουλή, την κυβέρνηση, την Αστυνομία, τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη.
Μέχρι που να έρθει κάποιος που να κατεδαφίσει 3-4 αρχοντικά ή κάποιος που θα του σαλέψει και θα δολοφονήσει εν ψυχρώ τη γυναίκα και το παιδί του.. κάποιος τελοσπάντων που θα μας στρέψει αλλού την προσοχή μας…!
Έτσι ή κάπως έτσι συμβαίνει στην Κύπρο, θα έλεγα γενικά στον κόσμο…
Έχω τη γνώμη πως από όποια οπτική γωνία και να δούμε τα γεγονότα όλοι θα συμφωνούμε πως όντως ασκήθηκε από μέρους της Αστυνομίας υπέρμετρη βία!! Ο παραλληλισμός που έγινε από πολλούς ότι η βία θύμισε ταραχές στην Τουρκία ή την χούντα του Πινοσέτ δεν είναι καθόλου υπερβολική. Είδα στους δρόμους διαδηλωτές που στην πλειοψηφία τους αν όχι στην ολότητα τους ήταν νεαροί. Ήταν παιδιά δικά μας, που δεν αντέχουν άλλο τον εγκλεισμό, την μπόχα της διαφθοράς, τα διαβατήρια… Αγανακτούν να βλέπουν κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς αξιωματούχους να κλείνουν επιδεικτικά το ένα τους μάτι και να διαλαλούν « This is Cyprus». Ναι, τα παιδιά που ήταν στους δρόμους το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου δεν ήταν αλήτες, ούτε «άλουτοι» , ούτε λειτουργούσαν κάτω από την επήρεια της άσπρης σκόνης ή του αλκοόλ. Ήταν οι αληθινά αγανακτισμένοι , αυτοί που βλέπουν να τους τσουρουφλίζουμε τα όνειρα τους , να τους κλείνουμε ερμητικά το μέλλον τους.
Αυτά τα παιδιά ήταν ο γιός μου, η κόρη μου, ο γιός του φίλου μου, η κόρη του γείτονα μου… Ήταν παιδιά που δεν αντέχουν πλέον να βλέπουν όλα αυτά που γίνονται και τους επηρεάζουν και να μην αντιδρούν. Ξεκίνησαν μια πορεία για την οποία φρόντισαν εκ των προτέρων να την εξαγγείλουν καταθέτοντας τα ονόματα, τις οργανώσεις που συμμετείχαν και που καλούσαν όσους θα παρευρεθούν να ακολουθήσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα που επιβάλλει ο νόμος περί λοιμοκαθάρσεως. Είναι νόμος που απαγορεύει τις μαζικές συγκεντρώσεις τα οποία έχουν ομολογουμένως παραβεί. Στους δέκτες των τηλεοράσεων μας έχουμε δει ένα νεαρό να κινείται με πατίνια φορώντας τη μάσκα του. Μια νεαρή να χορεύει στη μέση του δρόμου και να κτυπά τα τύμπανα…. Είδαμε όμως και πάνοπλους αστυνομικούς με πλήρη εξάρτηση ωσάν να έβγαιναν για πάταξη μιας… τρομοκρατικής οργάνωσης !!
Ένα βυτιοφόρο να ρίχνει με δύναμη νερό εναντίον των διαδηλωτών . Οι νεαροί δεν πέταγαν μολότοφ , δεν έκαιγαν κάδους .. πρόταξαν πανό που μιλούσαν για τη διαφθορά, τον άναρχο καπιταλισμό, τα χρυσά διαβατήρια. Κι όμως είδαμε αστυνομικό να πατάει με την μπότα του στο λαιμό διαδηλωτή, αστυνομικό να πέφτει πάνω σε διαδηλωτή. Το πιεσμένο νερό να κτυπά μια κοπέλα στο πρόσωπο, ένα νεαρό να τρέχει το κεφάλι του αίμα…Είδαμε να τσουρουφλίζεται η αξιοπρέπεια μας, ο πολιτισμός, η ανθρωπιά μας… Εικόνες που συγκλονίζουν, ναι, εικόνες που παραπέμπουν σε δικτατορίες . Δικαιολογημένη η αγανάκτηση της κοινής γνώμης. Δικαιολογημένη η κριτική εναντίον της Αστυνομίας που δυστυχώς αδικείται γιατί την χρειαζόμαστε ισχυρή για να πατάξει το έγκλημα που καλπάζει, εγκληματίες που ισχυροποιούνται !!
Δυστυχώς έχουμε γκρεμίσει πλέον κάθε ηθικό φραγμό . Ο δαίμονας μας πήρε και μας σήκωσε για τα καλά !!
Ναι, ο πάτος δεν έχει πάτο…! Που πάμε, που θα φτάσουμε? Έχουμε ηθικό καθήκον όσοι νιώθουμε να μας τρυπά τα ρουθούνια η μπόχα , να αντιδράσουμε, να σηκώσουμε οργανωμένα ΑΝΑΣΤΗΜΑ. Για τη δική μας αξιοπρέπεια, για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, για το αύριο των παιδιών, που διαδηλώνουν στους δρόμους, διεκδικώντας ένα μέλλον αισιόδοξο..