Η μάνα μoυ όταν έφευγε από το σπίτι έκλεινε την πόρτα, ποτέ δεν την κλείδωνε. Την έκλεινε για μα μην μπουν μέσα στο σπίτι οι όρνιθες ή τα κουνέλια που αφθονούσαν τότε στην αυλή μας.
Δεν μας επέτρεπε να λέμε ψέματα: ήταν κακό θα μας έκοβε ο παπάς τη γλώσσα μας.
Ποτέ δεν μας επέτρεπε να κλέβουμε, «είναι κακό θα σας τιμωρήσει ο Θεός».
Ο πατέρας μας δεν γινόταν να βρίσκεται στο καφενείο και να ερχόταν μετά από αυτό κάποιος συγχωριανός και να μην το κεράσει τον καφέ του. Πολύ περισσότερο αν ερχόταν στο καφενείο ένας ξενοχωρίτης θεωρείτο ντροπή να πληρώσει τον καφέ του. Τον κέρναγαν όλοι ή σχεδόν όλοι με ένα λίζο ή μια σοκολάτα.
Η τιμιότητα και η καλοσύνη δεν ήταν προνόμιο ήταν, κάτι ας πούμε έμφυτο κι αυτονόητο. Κάτι συνηθισμένο.
Αντίθετα οι κλέφτες και οι.. λοποδύτες, ξεχώριζαν…!! Αυτή με δυο λόγια, ήταν η Κύπρος μας. Όχι πως έλειπαν οι κλέφτες αι οι λοποδύτες αλλά αυτοί ήταν οι λίγοι… Τα χρόνια πέρασαν… κι οι εξελίξεις ραγδαίες.
Δεν μπορούμε να πάμε ενάντια στις εξελίξεις, ούτε και να μην επηρεαζόμαστε θετικά ή αρνητικά από τον «έξω» κόσμο.
Αυτό όμως που συμβαίνει στις μέρες μας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ξεπέρασε και την…. αγνή μας φαντασία! Αυτή δεν είναι, δεν πρέπει να είναι η Κύπρος μας!! Διερωτώμαι τι πρέπει να λέμε στα παιδιά μας, τί να τα συμβουλεύουμε. Με τον ιδρώτα σας να παίρνετε τα χρήματα σας, να σέβεστε τους συνανθρώπους σας….
Γιατί ποια είναι σήμερα τα παραδείγματα;
Σίγουρα υπάρχουν τίμιοι και εργατικοί άνθρωποι, σίγουρα υπάρχουν πολιτικοί τίμιοι που προσπαθούν για το καλό και την πρόοδο των ανθρώπων και γενικά του τόπου μας. Είμαι βέβαιος για αυτό. Προσωπικά δεν δέχομαι τη φιλοσοφία ότι όλοι είμαστε το ίδιο, ότι όλοι τρώμε… κι εκμεταλλευόμαστε τη θέση μας.
Xτες έλεγα που πάμε; Δυστυχώς πιάσαμε πάτο. Σήμερα άλλαξα γνώμη δεν πιάσαμε πάτο (γιατί διαπιστώνω και το λέω και με στεναχωρεί αφάνταστα) απλά δεν ξέρω πού, πόσο τρομερό είναι αυτό που λέμε πιάσαμε πάτο, που πάει ο πάτος ;
Πώς θα πείσω τα παιδιά μου να αναμειχθούν στα κοινά; Πως θα τους πείσω αύριο να πάνε στις κάλπες όταν βλέπουν όλα αυτά που γίνονται από ανθρώπους που θα έπρεπε να’ναι θεματοφύλακες θεσμών, υπερασπιστές ιδανικών και αξιών; Διερωτώμαι αξίζει να υπηρετείς ένα αξίωμα δημόσιο όταν ο κόσμος εκ προοιμίου σε έχει καταδικάσει… «όλοι τρώτε.. είσαστε όλοι το ίδιο». Πόσοι αλήθεια σοβαροί και τίμιοι θα θέλουν να αναμειχθούν στα κοινά να υπηρετήσουν με αξιοπρέπεια τον άνθρωπο και την κοινωνία;
Δεν είναι αυτή η Κύπρος, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχίσει αυτή η κατάσταση, το οφείλουμε στα παιδιά μας, το οφείλουμε στη Κύπρο μας, αυτή την Κύπρο με τις αξίες, που μας ανάγιωσε κι ανέθρεψε η μάνα και ο πατέρας μας. Την Κύπρο της καλοσύνης , της φιλοξενίας.
Ας μην αργήσουμε…..
Διαφορετικά όλους θα μας πάρει… ο δαίμονας!
Ο Νεόφυτος Παπαλαζάρου είναι Δήμαρχος Γερίου