Αναμφίβολα πρόκειται για ένα από τους καλύτερους κύπριους καλαθοσφαιριστές που πέρασαν από τα κυπριακά γήπεδα. Με ένα βιογραφικό γεμάτο επιτυχίες αλλά ταυτόχρονα και με ένα όραμα για την ανάπτυξη του αθλητισμού στο νησί μας διεκδικεί με μεγάλες πιθανότητες την εκλογή του στη νέα Βουλή. Ο Παναγιώτης Τρισόκκας αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα ενεργού πολίτη που είναι έτοιμος να προσφέρει μέσα από τη θέση του Βουλευτή έχοντας πάντα ως πυξίδα τα ιδανικά του ελληνισμού.
Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο. Τι σας ώθησε να καταθέσετε τη δική σας υποψηφιότητα σε αυτή τη συγκυρία;
Σε μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη εποχή για τον τόπο, επιλέγω να μην ακολουθήσω τον δρόμο της απραξίας και της αποχής, αλλά να θέσω την υποψηφιότητά μου για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συναγερμού. Γνωρίζω ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος αγώνας, αλλά έχω μάθει στα δύσκολα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην επαρχία Αμμοχώστου γνωρίζω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που έχει η επαρχία, ελεύθερη και κατεχόμενη. Είμαι μέσα στα σπίτια καθημερινά και βλέπω οικογένειες να δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην. Η πολιτική σκηνή του τόπου περνά μια απαξίωση και χρειάζεται αλλαγή, έτσι ώστε να εμπλουτιστεί από νέους ανθρώπους με νέες ιδέες. Η δική μου προσπάθεια, είναι η πρώτη στην ενεργό πολιτική δράση, πάνω σε ένα υπόβαθρο ηθικό, παρακαταθήκη των οικογενειακών μου καταβολών, με επίκεντρο την προσφορά στον συνάνθρωπο. Η Αμμόχωστος μας, χρειάζεται ώθηση για να ανοίξει και πάλι τα φτερά της σε νέους ορίζοντες, σε μία δυναμική και σταθερή ανάπτυξη. Έχω πιστεύω την προσωπικότητα να αντιπροσωπεύσω επάξια την επαρχία στην βουλή. Για αυτό ζητώ να μου δώσετε την ευκαιρία να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για το Λιοπέτρι, το Αυγόρου, το Φρέναρος, το Δασάκι Άχνας,τις Βρυσούλες, το Παραλίμνι, την Δερύνεια, την Αγία Νάπα, την Σωτήρα και φυσικά για το Πατρίκι και για όλη την Αμμόχωστο. Έχω δώσει μεγάλες και σπουδαίες μάχες στα παρκέ, το ίδιο θέλω να κάνω και στην βουλή.
Πείτε μας λίγα λόγια για σας;
Είμαι Γεννημένος στις 29/8/1980 στο ηρωοτόκο Λιοπέτρι, γιός του τέως Κοινοτάρχη Λιοπετρίου Κυριάκου Τρισόκκα, και της Μαρία Φωτή Νικόλα με καταγωγή από το κατεχόμενο Πατρίκι Αμμοχώστου, Έχω υπηρετήσει στον Κυπριακό Στρατό ως Λοχίας Τεθωρακισμένων και είμαι έγγαμος με την Μαρία το γένος Παπαγιάννη με 2 παιδιά τον Κυριάκο και την Ελίνα. Αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Frederick με Πτυχίο στην Διοίκηση Επιχειρήσεων και συνέχισα με Μεταπτυχιακό στον ίδιο τομέα στο Πανεπιστήμιο Kingston στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ από το 2014 εργάζομαι στην Eurobank Cyprus Ltd κατέχοντας την θέση του λειτουργού δανειοδότησης. Έχω αναδειχτεί καλύτερος έφηβος όλων των ομαδικών αθλημάτων από την ΚΟΕ το 1999,καλύτερος έφηβος από την ΚΟΚ το 2000,καλύτερος νέος από την ΚΟΚ το 2001,καλύτερος Κύπριος από την ΚΟΚ για 5 φορές, πολυτιμότερος παίχτης του τελικού κυπέλλου το 2007, 9ος και 8ος Άριστος Αθλητής το 2007 και το 2008 αντίστοιχα, ενώ ήμουν 8 φορές Αll Star player κάτι που αποτελεί ρεκόρ για Κύπριο Καλαθοσφαιριστή.
Σε ομαδικό επίπεδο έχω κατακτήσει 5 φορές το Super Cup,4 φορές το Πρωτάθλημα Α Κατηγορίας ,7 φορές Κυπελλούχος με Κεραυνό και ΑΕΚ, ενώ ήμουν 2 φορές Πρωταθλητής Β Κατηγορίας με ΕΝΠ και Αχιλλέα. Με την Εθνική ομάδα έχω 4 Χρυσά Μετάλλια ΑΜΚΕ και την πρόκριση στην ημιτελική φάση του Ευρωμπάσκετ 2003.Με το Πανεπιστήμιο Frederick ήμουν Πρωταθλητής του Πανεπιστημιακού πρωταθλήματος το 2004,ενώ έχω κατακτήσει αργυρό κα χάλκινο μετάλλιο στις Ευρωπαϊκές Πανεπιστημιάδες του 2004 και 2008 αντίστοιχα.
Από τον Ιανουάριο του 2019 είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού.
Δεν είμαι πρωτάρης αφού υπήρξα μέλος της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής (Κ.Ο.Ε) από το 2008 μέχρι το 2012, Πρόεδρος του Συνδέσμου Καλαθοσφαιριστών από το 2005 μέχρι το 2008, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Αθλητών Κύπρου (Ε.Ε.Α.Κ) από το 2008 μέχρι το 2012 και μέλος του Συνδέσμου Προπονητών Καλαθόσφαιρας .
Όπως είναι γνωστό ασχολείστε εδώ και χρόνια με τον αθλητισμό. Μπορείτε να μας αναφέρεται ποια ακριβώς είναι η σχέση σας με αυτόν;
Έχω υπάρξει Καλαθοσφαιριστής για μια εικοσαετία με τα 15 από αυτά επαγγελματίας. Ξεκίνησα την καλαθοσφαιρική μου καριέρα από την Ένωση Νέων Παραλιμνίου το 1997 με την μεταγραφή μου στον Κεραυνό Στροβόλου να ακολουθεί το 2000. Η μεταγραφή μου στο Κεραυνό Στροβόλου αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο ακριβή μεταγραφή Κύπριου Καλαθοσφαιριστή Στον Κεραυνό έμεινα για 14 χρόνια με μικρά περάσματα από το ελληνικό σωματείο Μακεδονικό και από τον Αχιλλέα Καιμακλίου. Επέστρεψα για 1 χρόνο στην ΕΝΠ για να ακολουθήσει η μεταγραφή μου στην AEK Λάρνακας, όπου έμεινα για 3 χρόνια. Ο κύκλος μου ως ενεργός καλαθοσφαιριστής έκλεισε το 2019 στην ομάδα που ανδρώθηκα μπασκετικά, στην ΕΝΠ. Διετέλεσα αρχηγός της Εθνικής ομάδας Καλαθόσφαιρας , φορώντας το εθνόσημο στο στήθος για πάνω από 15 χρόνια, αρχηγός του Κεραυνού Στροβόλου και αρχηγός του Πανεπιστημίου Frederick.Από το 2012 είμαι προπονητής Καλαθόσφαιρας με δίπλωμα Ά και εδώ και 4 χρόνια είμαι τεχνικός διευθυντής των ακαδημιών καλαθόσφαιρας της ΕΝΠ.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα δύο σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αθλητισμός στην Κύπρο σήμερα και ποιες ενέργειες θα κάνατε για την επίλυσή τους σε περίπτωση εκλογής σας;
Τα 2 σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αθλητισμός είναι η μη ύπαρξη υφυπουργείου αθλητισμού και η γήρανση αρκετών υποδομών. Έτσι η πρώτη μου πρόταση στην βουλή θα είναι η δημιουργία υφυπουργείου αθλητισμού ακολουθώντας τη σύγχρονη τεχνολογία και για το δεύτερο ένα μακροχρόνιο πλάνο δημιουργίας αθλητικών υποδομών σε όλες τις επαρχίες του νησιού με την χρηματοδότηση νέων αθλητικών αναπτύξεων.
Είσαστε υποψήφιος σε μια επαρχία, η οποία έχει μια παράδοση στον αθλητισμό σε διάφορα αθλήματα. Ποιο το δικό σας όραμα για την ανάπτυξη του αθλητισμού στον τόπο μας;
Η επαρχία Αμμοχώστου έχει παράδοση στον αθλητισμό, αφού από εδώ ξεκίνησαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του Κυπριακού αθλητισμού όπως οι Μιχάλης Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Λαίφης, Δημήτρης Χριστοφή, Ελένη Αρτυματά, Άντρη Σιάλου και Αντώνης Ανδρέου. Το δικό μου όραμα είναι να κάνουμε την Κύπρο ένα αθλητικό παράδεισο, όπου θα μπορούν όλοι οι πολίτες αυτού του τόπου να έχουν δικαίωμα στην άθληση, αναπτύσσοντας τον αθλητισμό σε κάθε κοινότητα και σε κάθε δήμο. Χρειάζονται περισσότερες χορηγίες για στήριξη των αθλητών, των προπονητών και των ομοσπονδιών με την επαναξιολόγηση των κριτηρίων επιχορηγήσεων. Περισσότερος εμπλουτισμός στο καλεντάρι αθλητικών διοργανώσεων στην Κύπρο και νομική κατοχύρωση του επαγγέλματος του προπονητή κάθε αθλήματος. Τέλος χρειαζόμαστε ένα υγιή πληθυσμό μέσω του αθλητισμού με αξιόπιστα πρωταθλήματα, χρηστή διακυβέρνηση των αθλητικών φορέων, αναβάθμιση της αθλητικής δικαιοσύνης, ενίσχυση των φορέων του κοινωνικού αθλητισμού, καταπολέμηση της βίας, του ντόπινγκ και της ξενοφοβίας.
Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και ταυτόχρονα όπως κάθε χρόνο γιορτάζουμε την επέτειο του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Κατάγεστε από ένα χωριό με προσφορά και θυσίες σε αυτόν τον αγώνα. Ποιο πιστεύετε είναι το κυριότερο μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε εσείς, στα νέα παιδιά του τόπου μας, με αφορμή τις εθνικές μας γιορτές;
Φέτος το Έθνος γιορτάζει τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, διακόσια χρόνια από την ιστορική Επανάσταση του 1821,εμπνέεται από τους προγόνους του και προχωρά με περηφάνια. Πριν από δύο αιώνες, μια χούφτα αποφασισμένων αγωνιστών, ύψωσαν το λάβαρο της ανεξαρτησίας, πολέμησαν ηρωικά και κέρδισαν την ελευθερία τους. Βρήκαν τη δύναμη να σηκωθούν μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς για να κληροδοτήσουν σε εμάς ένα καλύτερο αύριο. Το ηρωικό Λιοπέτρι έχει την τιμή να φιλοξενεί τον θρυλικό Αχυρώνα και να είναι τόπος καταγωγής του πρωτομάρτυρα της ΕΟΚΑ Μόδεστου Παντελή. Σήμερα οι προκλήσεις είναι διαφορετικές, όμως η αποφασιστικότητά μας παραμένει ίδια και σαν Έλληνες κρατούμε ψηλά το κεφάλι που σήκωσαν γενναία οι πρόγονοί μας. Το στοίχημα θεωρώ της γενιάς μας είναι 200 χρόνια μετά την «Επανάσταση της Εθνικής παλιγγενεσίας» να γίνει η «Επανάσταση της Εθνικής υπερηφάνειας». Με υπερηφάνεια λοιπόν ας κάνουμε το Έθνος μας και πάλι πρωταγωνιστή των καιρών μέσα από τις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Το μήνυμα είναι ότι μοιρασμένοι οι Έλληνες λυγίσαμε, ενώ ενωμένοι μεγαλουργήσαμε.