Σε πρόσφατες αποφάσεις το Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς αποφάσισε τις ονομασίες οδών ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά τους στην Αγλαντζιά και στην πατρίδα!
Τάσος Μάρκου
Ο Τάσος Μάρκου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1936. Ήταν το πρώτο παιδί του Μελή Μάρκου και της Μαρίας Ξιούρου.
Με την εκδήλωση της Τουρκικής Εισβολής την 20η Ιουλίου 1974, ο Ταγματάρχης Τάσος Μάρκου οργανώνει με μικρό αριθμό εφέδρων αμυντική γραμμή στη περιοχή του χωριού Χαμίτ Μάνδρες όπου είχε προηγηθεί ρίψη αλεξιπτωτιστών από τις Τουρκικές δυνάμεις εισβολής.
Την 23η Ιουλίου 1974, μετά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, ανατίθεται στο Ταγματάρχη Τάσο Μάρκου η συγκρότηση της αμυντικής γραμμής από τη Μια Μηλιά προς τον Κουτσοβέντη. Από την 23η Ιουλίου μέχρι και τη 29η Ιουλίου 1974, συγκροτεί το 315 ΤΠ το οποίο απαρτίζεται από εφέδρους και στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες και κατασκευάζει οχυρωματικά έργα και ναρκοθετεί τη περιοχή.
Τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου 1974, το τάγμα του Τάσου Μάρκου δέχεται ανελέητο βομβαρδισμό από τη Τουρκική αεροπορία. Ο Τάσος Μάρκου ζητά από το ΓΕΕΦ υποστήριξη από τις μονάδες πυροβολικού που δρούσαν στη περιοχή και ενίσχυση σε άνδρες και πολεμικό υλικό, αλλά η απάντηση του ΓΕΕΦ δεν έφθασε ποτέ. Ο Τάσος Μάρκου διαβλέποντας την εγκατάλειψη του από το ΓΕΕΦ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τη διαμορφούμενη κατάσταση με τα μηδαμινά μέσα που ο ίδιος διέθετε.
Γύρω στις 10:00 π. μ. η γραμμή άμυνας στη περιοχή είχε διασπαστεί και τα Τουρκικά άρματα είχαν μπει στο δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου.
Σε μια ύστατη προσπάθεια απόκρουσης των προελαύνοντων Τουρκικών Αρμάτων ο Ταγματάρχης Μάρκου κινήθηκε βόρεια προς τη περιοχή Κυθραίας μαζί με δύο από τους άνδρες του. Λίγο αργότερα διέταξε τους δύο άνδρες του να φύγουν και ο ίδιος κινήθηκε προς τη περιοχή Κεφαλόβρυσου Κυθραίας. Η τελευταία επαφή με το Ταγματάρχη Τάσο Μάρκου έγινε μέσω ασυρμάτου από το Διοικητή του Τακτικού Συγκροτήματος Κυθραίας το απόγευμα της 15ης Αυγούστου 1974. Έκτοτε παραμένει αγνοούμενος.
Eκτιμώντας το μέγεθος του ηρωισμού του και αποδίδοντας σε αυτόν τη αρμόζουσα τιμή προήγαγε τον Τάσο Μάρκου στο βαθμό του Υποστράτηγου την 26η Οκτωβρίου 2002
Καταδρομέας Μιχαλάκης Χαραλάμπους
Ο Μιχαλάκης (Λάκης), γιος του Γιώργου και της Γιωργούλλας Χαραλάμπους, γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1954 στη Λευκωσία και κατοίκησε στην Αγλαντζιά το 1969. Φοίτησε στο Δημοτικό και Γυμνάσιο της Σχολής Τέρρα Σάντα, υπήρξε μέλος του νεοσύστατου συλλόγου Σ.Ε.Ν.Α. (Συμβούλιο Εθνικοφρόνων Νέων Αγλαντζιάς) και παίκτης στην ποδοσφαιρική του ομάδα.
Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο του 1973. Στις 20 Ιουλίου 1974 η μονάδα του διατάχθηκε να καταλάβει τον Άγιο Ιλαρίωνα. Η επιχείρηση διήρκησε δύο μέρες χωρίς αποτέλεσμα. Στις 22 Ιουλίου 1974, η μοίρα διατάχθηκε να αντεπιτεθεί για να εξαλείψει το προγεφύρωμα των Τούρκων στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Από τότε αγνοούνται τα ίχνη του.
Ελένη Πιζιάκου
Η Ελένη Πιζιάκου γεννήθηκε στον Ιανουάριο του 1915. Ήταν παιδί πολυμελούς οικογένειας από αυτόχθονες Αγλαντζιώτες. Πατέρας της ο Κυριάκος Πίτσιακκος και μητέρα της η Θεογνωσία.
Ξεχώρισε από μωρό για την αγάπη της στη μόρφωση. Σπούδασε δασκάλα και αμέσως ξεχώρισε για τις ικανότητές της να μεταδίδει τις γνώσεις της στα παιδιά. Εκτός των επίσημων ωρών διδασκαλίας προσέφερε τις γνώσεις της σε τμήματα απογευματινά για οικιακή οικονομία. Σε κάθε εκδήλωση και εκδρομή συνόδευε με το μαντολίνο της τη χορωδία.
Υπήρξε ενεργό στέλεχος στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Άγγλους, μεταφέροντας φυλλάδια της ΕΟΚΑ κρυμμένα μέσα στη σάκα με τα βιβλία της. Έραβε όπλα στις φόδρες των φουστανιών της για να μεταφέρει κρυφά οπλισμό με κίνδυνο τη ζωή της.
Αρθρογραφούσε και είχε άποψη για την πολιτική και το μέλλον του τόπου. Ανησυχούσε για το μέλλον της ιστορίας της πατρίδας μας.
Ανύπανδρη και άτεκνη είχε παιδιά της τα παιδιά όλου του κόσμου..
Μικρά τα λόγια, μεγάλη Δασκάλα!
Στρατιώτης (ΠΖ) Μάριος Χατζησάββας
Ο Μάριος Χατζησάββας γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1955 στην Αγλαντζιά. Ήταν άριστος μαθητής, γιος του Γιάγκου και της Ελπίδας Χατζησάββα.
Το 1973 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε στο Τάγμα Πεζικού στην περιοχή Δικώμου – Συγχαρί. Η τουρκική εισβολή τον βρήκε να υπηρετεί στο φυλάκιο Νο 2, απέναντι από το τουρκοκυπριακό χωριό Αγύρτα.
Στις 22 Ιουλίου 1974, μετά από επίθεση από τουρκικά άρματα μάχης, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο Συγχαρί.
Στις 14 Αυγούστου 1974 δέχτηκαν επίθεση από το τουρκικό πεζικό την οποία απέκρουσαν. Στις 11 π.μ. δόθηκε διαταγή για οπισθοχώρηση, γιατί με τη διάσπαση της αμυντικής γραμμής της Μιας Μηλιάς – Πενταδακτύλου θα εγκλωβίζονταν. Οι στρατιώτες βγήκαν από τα ορύγματα και με πολλούς κινδύνους έφτασαν στην Κλεπίνη, όπου υπολόγιζαν ότι θα έβρισκαν τη διοίκηση του Τάγματος. Δε βρήκαν όμως κανέναν κι έτσι αποφάσισαν να κινηθούν προς τις ελεύθερες περιοχές. Περιφέρονταν για μέρες στον Πενταδάκτυλο, μέχρι που συνελήφθηκαν από Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι τους παρέδωσαν στους Τουρκοκύπριους του χωριού Τζιάος. Από τότε χάθηκαν τα ίχνη του.
Το 2008 τα οστά του Μάριου ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο τουρκοκυπριακό χωριό Κορνόκηπος.
Η κηδεία και η ταφή του έγιναν στη γενέτειρα του, στις 27 Απριλίου 2013, με την απόδοση των αρμοζουσών τιμών.
Κύπρος Κυπριανίδης
Ο Κύπρος Κυπριανίδης γεννήθηκε στο χωριό Βουνό της επαρχίας Κερύνειας το 1942. Σπούδασε στην Ανώτατη Εμπορική Σχολή στο τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στη Δημόσια Υπηρεσία στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας, στη θέση Λειτουργού Εμπορίου. Ήταν παντρεμένος με την Αγγελική, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλέξη και τη Μαρία.
Το 1973 αγόρασε ένα σπίτι στο νεοσύστατο οικισμό ΠΑΣΥΔΥ στο ύψωμα Πλατύ Αγλαντζιάς για να αγναντεύει από εκεί το χωριό του.
Στις 20 Ιουλίου 1974, με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ο Κύπρος Κυπριανίδης κατατάχθηκε ως έφεδρος στρατιώτης στην περιοχή του Αγίου Παύλου στη Λευκωσία.
Παρέμεινε εκεί πολεμώντας μέχρι τις 17 Αυγούστου όπου έχασε τη ζωή του από τουρκικά πυρά, υπηρετώντας την πατρίδα του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Σήμερα στο σπίτι του στην Αγλαντζιά κατοικούν η γυναίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του.