Δεν είναι και τόσο μακρινές οι εποχές που τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους και στα πάρκα χωρίς να είναι αναγκαίος ο διαρκής έλεγχος από τους γονείς, καθώς η έννοια της γειτονιάς ήταν πολύ ανεπτυγμένη και όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Όσοι έχουν ζήσει σε αυτά τα ανέμελα χρόνια σίγουρα τα αναπολούν, καθώς δεν υπήρχαν οι σημερινοί κίνδυνοι και οι κάθε μορφής απειλές. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά μαζευόντουσαν τα απογεύματα στα κλειδωμένα σχολεία, όπου πηδούσαν τα κάγκελα και συνέχιζαν το παιχνίδι τους σε αυτά, κάτι που παρατηρείται ακόμα και στις μέρες μας.
Φυσικά σήμερα αυτό είναι πιο δύσκολο, μιας και τα κάγκελα είναι 3 μετρά ψηλά σαν φυλακές, όχι για να μη βγαίνουν έξω οι μαθητές αλλά για να μην μπαίνουν μέσα σε αυτά.
Το θέμα όμως είναι ότι θα έπρεπε να καλούμε και να παρακαλούμε τα παιδιά και ευρύτερα τη νεολαία να επιστρέφει στα σχολεία το απόγευμα.
Σε μια περίοδο που ο αθλητισμός, η γυμναστική και γενικά η δημιουργική απασχόληση αποτελούν την πιο ισχυρή πρόληψη μπροστά σε μια σειρά «κακοτοπιές» που κυνηγούν τους νέους, η πολιτεία επιμένει να κρατά αθλητικές εγκαταστάσεις εκατομμυρίων ευρώ κλειστές τα απογεύματα.
Το επιχείρημα ότι τα ψηλά κάγκελα και η απαγόρευση εισόδου στους σχολικούς χώρους προστατεύει τις εγκαταστάσεις έχει αποδειχτεί εδώ και χρόνια ότι αποτελεί πλάνη.
Το καλύτερο μέτρο, το οποίο από τη μια θα δώσει ζωή στις γειτονιές και στον αθλητισμό και αποτελεί μια ουσιαστική θετική εναλλακτική στα παιδιά είναι η οργανωμένη λειτουργία των σχολικών αθλητικών και μη εγκαταστάσεων, κατά τις απογευματινές ώρες σε όλα τα σχολεία. Από την άλλη η διασφάλιση ότι το σχολείο θα έχει ζωή και τις απογευματινές ώρες θα αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για όσους ψάχνουν χώρους για να βανδαλίσουν.
Το να παραμένει ένα σχολείο ανοιχτό ακόμα και κατά τις απογευματινές ώρες θα ήταν μια ιδανική λύση τόσο για τα παιδιά που θα βρίσκονταν σε ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον με τις παρέες τους, όσο και για τους γονείς που θα τα εμπιστεύονταν σε έναν προστατευμένο χώρο κοντά στο σπίτι τους. Η παρουσία των παιδιών στο σχολείο περισσότερες ώρες θα τα κάνει να νοιώθουν τον χώρο δικό τους. Θα έχουν καινούργιους φίλους πέρα από την τάξη τους, θα μάθουν να νοιάζονται το ένα για το άλλο και θα τα κρατά μακριά από τις ηλεκτρονικές συσκευές. Απαραίτητη είναι η διαρκής παρουσία φύλακα, ο οποίος θα φροντίζει για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας και την εύρυθμη λειτουργία.
Το σχολείο επίσης θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ζωντανό κύτταρο για την τοπική κοινωνία, καθώς θα υπήρχε η δυνατότητα να λειτουργεί τις απογευματινές ώρες αλλά και τα Σαββατοκύριακα ως εστία μάθησης, ψυχαγωγίας και δημιουργικής απασχόλησης για όλους, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Με τη συμμετοχή φορέων, πολιτιστικών ιδρυμάτων, μουσείων, συλλόγων και ιδιωτών, θα μπορούσαν να προσφερθούν δωρεάν δράσεις εκπαίδευσης, διασκέδασης και επαγγελματικής κατάρτισης. Για την εφαρμογή αυτού του μέτρου είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες από τις δημοτικές αρχές, ώστε να διευθετηθούν τα ζητήματα της φύλαξης, της καθαριότητας και του απαραίτητου φωτισμού των χώρων των σχολείων.
Ο καλύτερος τρόπος να κινηθούμε προς το αύριο είναι να αφήσουμε πίσω μας το χθες. Το χθες είναι σχολεία κλειστά και αναξιοποίητες κρατικές επενδύσεις. Το αύριο, θέλει τις σχολικές εγκαταστάσεις ανοικτές ώστε να αποτελούν το επίκεντρο των γειτονιών για αθλητισμό και απασχόληση.
Ο Μιχάλης Σαββίδης είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λεμεσού ΑΚΕΛ – Αριστερά – Κοινωνική Συμμαχία